Swienegels

vun Meike Balzer-Fraun


As ik güstern 'n beten Loof tohoop harkt heff, seeg ik en lütten oprullt Swienegel mang de Hollerbüsch. Dat duer aver nich lang, dor weer he ünner en ole Boomwuddel verswunnen.

Na de hitten Sommers, en poor warme Winters un dröge Vörjohren hefft wi in uns Goorn al lang keen Swienegel mehr to sehn kregen.

Dat weer vördem anners. 1980 sünd wi na Brundorf trocken, un in düsse Tiet harrn wi faken Egels in'n Goorn un ok en poor in't Huus. Mit jem hefft wi veel beleevt, veel Arbeit hefft se maakt, un veel Freud hefft wi harrt. Tomehrst, wieldat keeneen vun uns Pleegdeerten dootbleven is.

En dicken olen Egel heff ik binah ümbrocht, as ik den olen Kompostbulken in mien nie'n Goorn ümsett heff. Mit en grote Mistfork un veel Swung heff ik de Kompostklumpens op mien Schuufkoor smeten. Een vun den ‚Klumpens' weer en Egel, de noch sleep.
To'n Glück heff ik em nich opspeten! Heff em wedder inbuddelt, un he hett wiederslapen.

Fröh in'n Harvst hefft wi mal en Egel funnen, de noch to lütt weer, buten to blieven.
He kreeg sien Sprütten* bi'n Deertendokter un en Slaap- un Wahnstuuv in en Pappkarton in de Gästtolett, wo wi ok uns Waschmaschien harrn.

Düsse Egel weer aver en ganz kregel lütten Keerl, oder en Deern? Mal op'n Dag weer he verswunnen, un wi kunnen em narms in't Huus nich finnen. Laat an'n Avend weer denn uns Hund an de Aktenordners blangen mien Schrievdisch an't Snuppern. Dor harr sik dat Deert achterto in en Leitzordner versteken.

De Klodöör bleev nu jümmers akkerat dicht, man liekers weer de Keerl wedder ut sien Karton utbüxt. Wi dachen, he seet achter de Waschmaschien, man dor hett blots en Uul seten. De Egel weer vun ünnen in de Maschien krupen.
Nu keem he stantepee op de Waag! — Swor genog för sien Winterslaap na rechte Oort: butendöörs. To koolt weer't ja noch nich.

Blots een vun uns Egeln harr en Naam: Uns Dochter nööm em ‚Oggi'. Dat weer de Egel in een vun ehr leefsten Kinnerböker.
‚Oggi' is in uns Bruuswann opwussen. Ganz lütt keem he laat in'n Harvst in't Huus, kreeg sien Sprütten, veel to freten, is fein wussen un hett orntlich scheten. So'n rechten lütten Schietbüdel weer dat.
Vun November bet April hefft wi uns denn wuschen un nich bruust. Dat geiht! Wi hefft't dörchstahn!
Oggi hett sik an sien Wahnkarton de Nees opschüert un en lütte Narv op de Nees beholen. An düsse Narv hett uns Dochter em wedderkennt, as se em na twee Johren
bi't Verstickspelen mal in de Büsch funnen hett. He weer en groten Swienegel worrn.
Vull vun Totruen in uns Dochter hett he sik bi dat Drapen nich mal oprullt.

Över de Johren hefft wi lehrt, dat nich jedeen süük Egel in't Huus mutt. Anners weer uns letzt Harvstgast en Problem för uns worrn.
Wi wullen na Arbeit hen. In'n Vörgoorn weren wi an't Luustern: Hett de Naver wedder sien Hoosten? Mööt wi mal na em kieken?
Vun wegen! De Hoosten keem ut de Heck. Dor leeg en dicken Egel un hoost sik sien Lung ut't Lief. De weer so vull vun Holtbück un Flöhen, dat de nich in't Huus kunn, wo uns Hund slapen dee.
Also gau af in'n Schuppen mit em, un nix as hen na Arbeit. Weer al 'n beten laat worrn.

Nameddaags schull dat denn na'n Deertendokter gahn. Man toeerst müss mien Mann en poor Breder vun'n Schuppenbodden afschruven. De Egel harr versöcht uttobreken, man de Ritz twüschen Wand un Döör weer to small, un wegen sien Stickeln geev dat keen Weg torüch nich.
Ok düsse Egel kreeg sien Sprütten, man wieldat dat noch fröh in'n Harvst weer un he al orntlich Fett ansett harr, kunn he to'n Glück buten blieven, düsse Swienegel.

Ik heff mi güstern düchtig freut, en Egel in'n Goorn to sehn, man ik luer nich darop, noch mal wedder en in't Huus to hebben.

*De Sprütten sünd för Wilddeerten ümsünst. (meist Antibiotika un/oder Vitamine)


Fotos: Antje Heßler

19.11.2022


na baven