vun Behrend Böckmann

Springkrut is nich gliek Springkrut. Un doch künnen's bet up dat flietig Lieschen all ok "Röch mi nich an" orrer "Låt dei Fingers von mi" heiten, denn wenn dei Såmenkapseln in 'n bestimmt Öller kåmen, denn springen s' furtsens up, wenn man s' anfåten deit. As Kinner harrn wi ümmer unsen Spaß, son'n "Röch mi nich an" an'n Rämel von'n Holt orrer an'n Äuwer von'n Acker orrer Wisch so antaurögen, dat 'n ok seihn un hürn künn, woans dei Såmenkapsel orrer Schot barsten däd. Dat kümmt dorvon, dat dei Kapsel orrer Schot sowat as Näht hett, un is dei Tiet ran, denn drückt dei Saft inne Zellen so up disse Näht, dat s' rieten un dei Saatküürns rutscheiten. Ein gaude Plant kann bet tau 2000 Küürns sœben Meter wiet fleigen låten — un jedet Kuurn gifft 'n niege Plant. Un alle rund 1.000 Oorten ut disse Balsaminen-Fomilie hemm' vonne Botanikers den Fomiliennåmen "Impatiens" kreegen — wägen dat sei so ungedürig ehr Såmenküürns rutscheiten. Liddmaat in disse Fomilie is ok dat "Flietig Lieschen".

Flietig Lieschen

Besonners ungedürig is dat "Grote Springkrut", dat den latinschen Nåmen "Impatiens noli tangere" kreech — wobi noli tangere nix anners as "nich anfåten" bedüden deit. Dat Grote Springkrut hett gäle Bläuden is bi uns tauhus.

Warrt 2 m hooch: dat Springkruut

Dat drüsig orrer indisch Springkrut hürt hengägen tau dei 800 Planten- un Diertenoorten, dei nå dei Entdeckung von Amerika un dei annern Ennen vonne Welt tau uns keemen. Un so as Kolumbus dei Tüffeln ut Amerika mitbröcht hett, hemm' anner ierst in't 19. Johrhunnert dat indisch orrer drüsig Springkrut as Schmuckplant ut'n Himalaya mitbröcht. Dorüm heit s' nå ehr Heimat Himalaya- orrer Riesenbalsam un ok noch Buernorchidee, dor s' in'n Vörgoorns von Buernhüs wat hergeef. Dei Binåm drüsig kümmt von dei ganz lütten Zacken an'n Bläderrand, dei sik mit Nesseldrüsen vonne Brennnettel glieken, œwer würkungslos sünd. Œwer dor, wo einst dei Brennettel taun Plåch inne Feldmark wür, is dat hüt äben dit drüsig Springkrut. Siet dat ut'e Goorns utknäpen is, deit dat œwerall dor wassen, wo't bäten Kraft, Natt un Schatten finnt, un kriecht denn sogar dei Netteln un den Kattenstiert ünner.

Sogor dei Naturschützer sünd nich mihr gaud Fründ un gåhn disse "Röch mi nich an" düchtig an't Fell. Un dat hett noch 'n tweiten Grund, denn dit drüsig Springkrut hinnert nich blot anner Planten an't Wassen un Gedeihn, sonnern mit 40 mål mihr säuten Nektar in ehr füllhurnähnlich Bläuden locken s' Immen, Plüschmoors un Buttervågels so, dat s' dei Bläuden von anner wille Planten glattwech liggen låten. Un man will nich taulåten, dat wägen dat Springkrut teihn anner Oorten ingåhn, wenn nix dorgägen dån ward.

So sünd hüt œwerall dor, wo disse rosarode Pracht lüchten deit, ok Minschen dorbi, disse Pracht ruttaurieten orrer mit'n Seiß un'n Machet ümtauleggen, üm den Vörmarsch uptauhollen.