En Spitzboov! vun Antje Heßler Se köönt de Fotos per
Klick vergröttern. Trüch kaamt Se denn mit den Zurück-Knoop
op de Browser-Symboolliest.
Oftins geev dat Striet üm dat Foder. Se slogen mit de Flünken un güngen upenanner daal. Dat weer so dull, dat de Ampel in't Schaukeln keem. De hung ja ok blots an en Keed. Wi harrn uns Freud an dat Drieven in de Vagelampel.
Nu müss ik aver doch mal nakieken. As ik upstünn sprung wupps de "Dacklünk" ut de Ampel an de Lattenwand. Dat weer würklich en Muus! Dörch en Ritz mank de Latten weer se glieks verswunnen. Ik kunn blots noch de Achterbeen un den langen Steert wies warrn.
Musenstill seten wi nu up uns Stöhl un töven up den neegsten Besöök vun de Muus. Dat duur natüürlich en ganzen Stoot. Aver denn beweg sik dat Loov an de Lattenwand un de lütte Kopp mit de swatten Knoppogen vun den Spitzboven kemen to'n Vörschien. Denn hangel sik de Muus an de steile Terrassenwand na ünnen. Mit enen riesigen Satz sprung se över den Afgrund up dat Gitter vun de Vagelampel. De schaukel richtig hin un her. Denn leet de Muus sik dat goot smecken.
So'n Akrobatenkunststück harrn wi bit dorhin blots mit Jan Flink den Katteker beleevt. De kladder achterna ümmer över de Lattenwand un leep dorvun. Nu harrn wi enen tweeten Spitzboov. Keen Wunner, wenn dat Foder ümmer so gau all weer! De lütt Muus leep achterna noch över de Terrass. Dor kunnen wi den lütten Spitzboven genau bekieken. "Du, dat is aver glööv ik en gewöhnlich Huusmuus. Wi mööt de Terrassendöör tohollen!", meen mien Mann. "Sünst hebbt wi in'n Winter Müüs in't Huus!" 13.7.2014
|