Sneekieker

upschreven vun Anke Nissen na enen Klöönsnack mit Achim von Ehren


Wi lepen Siet an Siet dörch enen Park. De eersten Sneekieker weern to sehen.
"Hebbt Se wüßt, dat de lütt Sneekieker mit bet to 6 Atü dörch de harte Eer breken deit?", fraag he, "en Autoreifen to'n Bispill hett bloots enen Druck vun 2 Atü."
Nee, dat harr ik nich wüßt.
"Wo kümmt so'n lütt fien Bloom so so'n groot Kraft?" Un denn, ik weer meist in'n Snee utrutscht:
"Worüm kann disse Bloom in'n Snee blöhen?"
"Wat, dat weten Se ok nich?", wunner he sik, un denn vertell he:

 

Ik glööv, ik heff dat bi Wilhelm Wisser leest. Dat güng so:
As uns' Herrgott de Eer, de Deerten un de Planten maken dee, dor maak he ok den Snee. Un he geev jeden sienen Namen, un jeder kreeg en Faarv. Man, bi den Snee, dor harr he de Faarv vergeten.
"Oh," sä uns' Herrgott to den Snee, "dat is en Fehler vun mi. Dat deit mi leed. Gah na de Blomen un fraag, wat di nich een vun ehr en beten Faarv afgeven will."
De Snee weer't tofreden, un he güng na de Roos un fraag, wat se em nich en beten vun ehr wunnerschöön Root afgeven wull. Man nee, se wull nich. Dor güng de Snee na de Koornbloom. Man ok de wull nix vun ehr feines Blaag afgeven.
Un so fraag de Snee vele Blomen, man nüms wull em en beten Faarv schenken. Dat dee em weh un he wörr trurig. —
Dor höör he ene fiene Stimm: "Wat lettst du dienen Kopp denn hangen?"
De Snee keek un seeg en lütt eenfach Glockenbloom, de ganz un gor witt weer.
Un he vertell ehr vun sien Noot.
"Wenn di mien witte Faarv gefallen deit, denn will ik di geern wat dorvun afgeven. — Villicht lettst du mi denn mal in'n Winter ut de Eer kieken, dat ik sehen kann, wo schöön witt du büst, un villicht deist du mi denn nix mit dien Küll." Dat wull de Snee gern toseggen.
So güngen se tohoop na unsen Herrgott un vertellen em, wo se sik dat dacht harrn. Uns' Herrgott weer inverstahn. He sä ok den Frost Bescheed — de je en Bösen is, un de dorüm keen Faarv kregen harr — dat he den Sneekieker sien spitzen Bläder jümmers dörch den harten Bodden dörch laten sall.

Siet de Tiet is de Snee witt.
Un de Blööd vun den Sneekieker is binnen — dor, wo he den Snee vun de witte Faarv wat afgeven hett — wedder en beten gröön.
Un siet de Tiet kann de lütt Sneekieker mit bet to 6 Atü dörch de hartfroren Eerd breken."


na baven