De Seestickelbeer
(Rippenquall)

vun Antje Heßler

Mien Mann un ik weern för en poor Daag an de Westküst föhrt. Hüüt möken wi enen Spazeergang an de Süüdspitz vun de Insel Sylt. De Sünn schien vun blagen Heven, aver de Wind puust uns mit Windstärke 8 den Sand in't Gesicht. Wi lepen aver likers an den Strand lang un söchen na Muscheln un anner Strandgoot. "Kiek doch mal", reep ik mit eens mien Mann to, "dor hett en lütt Kind sien Glaser in'n Sand verlor'n." Ik güng dicht an de Waterkant un wull den Glaser (orr Picker) upsammeln, ehr dat de neegst Well em wegspööl. Gau bück ik mi hindaal. Aver dor weer de Glaser al in't Water verswunnen un ik harr natte Fööt. Mien Mann keek mi an un schüttköpp: "Meenst du würklich, dat dat en Glaser weer?"

So ganz seker weer ik nich. Wi güngen wieder. Dor wöör mien Mann wat wies, dat ok wedder utsööch as en Glaser. He bück sik dorna un nehm dat Ding in de Hand. "Du, dat is keen Glaser, dat is en wabbeliges Deert, süüht ut as en lüürlütte Quall." Gau smeet he se wedder in't Water.

Ik weer ganz truurig, harr ik se doch to geern knipst. Aver up unsern Weg funnen wi noch mehr vun de lütten ovalen, dörchsichtigen un glibberigen Dinger. Se legen in'n Sand un blenkern in'n Sünnenschien. Dat weern de reinsten Kunstwarken. Se glieken wohrhaftig enen Glaser. En Stickelbeer kunn dat ok meist ween. De Körper weer in Rippen updeelt. Wi harrn beid in uns Leven noch nich so en lütt Quall sehn. Un dorbi kaamt wi beide vun de Waterkant.

Dat is doch kloor, dat wi uns wedder to Huus glieks klook maakt hebbt. Un dor hebbt wi denn naleest, dat man to düsse Johrestiet överall an'n Strand un in't Watt düsse dörchsichtigen ovalen, lütten Glibberdeerten finnen kann. Se sünd bit to 3 cm lang un hebbt acht Rippen, de vun een Enn to'n annern Enn loopt. Dat sünd Seestickelbeern (Pleurobrachia pileus). De wetenschaplich Naam heet översett "runde Hoot mit Siedenarms" (pleura = Siet, bracchium = Arm, pileus = runde Hoot) Se höört to de Sipp vun de Rippenquallen. Wieldat se keen Nettelzellen hebbt, bedüüt se för den Minschen keen Gefohr. Se sall twee Fang-Tentakel hebben. De sünd 10 bet 100 mal so lang as de kugelig-ovale Lief. Dat kunnen wi in'n Sand natüürlich nich sehn. Aver den Darmtrakt hebbt wi utmaken kunnt, so dörchsichtig is de lütt Quall. De Lief besteiht ut 99% Water, se kann also överall, egaal wa deep dat is, döör dat Water sweven. Un dat Merkwördigste: In de Nacht lücht de Rippen vun de Seestickelbeer!

Schaad, dat wi keen leeres Marmeladenglas bis uns harrn. Denn harrn wi in en mit Meerwater vulles Glas en Seestickelbeer mit na Huus bröcht. So heff ik blots Biller vun de Seestickelbeer in Strandsand maken kunnt. Wi kemen uns al meist as Entdecker vör.

De Seestickelbeer is en Zwitter un se geevt ehr Eier eenfach in't Water. Al mit 1 mm Grött köönt se sik vermehren. Wenn se 1 cm Grött hebbt, wedderhaalt se dat noch mal. So waßt in een Johr twee mal junge Seestickelbeern ran. Leven deit se vun Plankton. An ehr Tentakel hett se Kleevzellen. Den Plankton, de an ehr Tentakel kleven blifft, lickt se jede Minut eenmal mit ehr Muul af. — En gefährliche Verwandte hett de Seestickelbeer ok: En anner Rippenquall, de op Wetenschaplich Mnemiopsis Leidyi heet un so groot as en Handteller warrn kann, fritt opleevst de Larven vun'n Dorsch. Dat maakt ehr wenig Frünnen ünner de Fischerslüüd.

De Seestickelbeer is för mi dat reinste Wunnerwark. So lütt as se is, kümmt se över dat grote Water (den Atlantik) in de Nordsee un ok in de Oostsee vör. An unsern Strand in Tramünn heff ik se aver noch nich funn'n. Wedder to Huus, heff ik glieks mien olen Glaser ut Schapp haalt un knipst. Wenn man de Biller vun den Glaser un de Seestickelbeer neveneenanner leggt, seht se sik wüürklich lik. De Glaser is blots ümmer rund.