De Sünnschienkieker vertellt: vun Gertrud Everding Wat för'n scheunen Maidag hefft wi beleevt! Över de A23 un op de B5 bi Brunsbüttel övern Noord-Oostsee-Kanal sünd wi fohrt, un endlich bi dat scheunste Mützenweder in Friedrichskoog an de Noordsee ankamen. An'n Haven güng dat lang, Richtung See, un dor weer dat Schild
ok al to sehn: 'Seehundstation
Friedrichskoog' stunn dor schreven. Mit uns lütten Bus
hefft wi ok glieks 'n Parkplatz funnen. 'tüürlich harrn wi nu ok bannig Döst un entern gau dat lütte Bistro, avers denn weer ok keen Tiet mehr för Hütentütenkram. Tokieken bi dat Fodern von de Seehunnen, dat wüllt wi nu! Dorüm weern wi von Hamborch mit Stücker 20 Lüüt herkamen.
Mann, wat weern de Dierten nüdelich mit ehr blanke, gralle Ogen! Aver wat heet hier eentlich nüdelich? Nee, ganz schöön groot un stark weern se, wat se dor in de Sünn op de Steen liggen dähn. Poor grote 'Keerls' weern ok dorbi, mit'n Kopp ünner Water to swemmen, totaal viegeliensch as'n Blix. So gau kunnt wi bald nich kieken. Un denn keem Rebecca, en smucke Deern, so bi 18 Johr olt un knusprig as'n jungen Seehund. Se wull uns beten mehr vertellen, wo dat mit de Seehunnen langgeiht. Ganz Ohr sünd wi all west! Nu geev dat ok Hering för de griesen Akrobaten. Dunnerlittchen de snappt dorna as'n dressierten Spaaßmaker in'n Zirkus. "Friedrichskoog ist die einzige Seehundstation für Schleswig-Holstein",
sää Rebecca. Dat gifft hier nömlich Seehunnen un
Kegelrobben. Bi de Kegelrobben warrt de Bulle woll 3 Meter lang
un hett en Gewicht von 7 Zentner. En düchtige Speckschicht
bruukt he, wenn he den ganzen Dag in Küll un Natt rümmerswemmen
mutt, un dat ok in'n Winter. Veel Knööv bruuk he denn
ok, wenn he op siene Wiever oppassen mutt. Dor gifft dat wiss ok
so jichenseen böse Klopperee mang de Mannslüüt. De Wiever bi Seehunnen un Kegelrobben sünd wat lütter un ok nich so stark, avers anfaten un as'n Knuddelteddy eien, nee, dat geiht woll eher nich goot. De scharpen langen Tähn sünd nich för Spaaß makt. De Kegelrobbe is dat gröttste Roofdiert in Noord- un Oostsee also Wohrschuug! Aver de beten lüttere Seehund is ok keen Speeltüüg.
Den 'Heuler', wenn du würklich maal een finnen deist, dröffst nich anfaten un Mitnehmen is gor nich! Dat Hulen heet nömlich nich, dat Du em mitnehmen schast, nee, de Lütte seggt blots: "Mama, wenn du mi söchst, ik bün hier!" un meist kümmt Moder ok bald wedder. De Lütte hett nömlich an'n Anfang noch keen ganz waterdichtes Fell un kann nich överall mit sien Moder mitgahn, dat is to kolt.
Kümmt se denn aver würklich nich, wat bi Storm un so passeern kann, denn hest du ja woll ok'n Handy or'n Smartphone un röppst de Polezei an. Dat is jümmers noch '110'. De Beamten sörgt denn gau för dat lütte Waisenkind. In'n Sommer, wenn de lütten Kegelrobben boorn warrt, denn sünd in de Seehundstatschoon in Friedrichskoog mitünner poor hunnert Heuler, un ook to Wiehnachten, wenn denn de lütten Seehunnen to Welt kaamt. In Fiedrichskoog kann een de Seehunnen besöken, avers natüürlich nich de ganz lütten. Dat sünd ja Wilddierten un dat schallt se ok geern blieven, dormit ik in Sommer, wenn ik nach Helgoland fohr, ok wat to sehn heff. Kiek maal, dor achtern op de Sandbank!! Seehunnen! Dor freit sik nu all op Se Ehr Sünnschienkieker. |
||||||
Foto 6 un 7: pixabay De ganze Sünnschienkieker: hier 14.6.2019 |