De niege Swarm

vun Rudi Witzke



Dat geev bi uns een Fiensmecker, de veel vun Eten un Drinken verstünn. De heit Wolfram Siebeck. Hei is an'n 19. September 1928 in Duisburg born un leider 2016 doodbleven; beropen is he as Gastronomiekritiker, Journalist un Bäukerschriever.
Wolfram Siebeck seet dor as en normale Gast in't Lokaal un markt sik allens, woans dat mit dat Eten klappt un woans dat smecken deit. Dat schreev hei up un Bläder hebbt dat giern druckt. He hett ok Bäuker schreven. Un uns maakt hei kläuker. In een vun sien Bäuker hett hei över een Fisch wat schreven, de Pangasius heit.


För de Exportlänner bedüüdt de Pangasius en godes Inkamen,
dat se nödig bruukt. Bild Gv-Fishing/Wikimedia Commons

Wolfram Siebeck fröggt sik dor, woso alle Welt up einmaal Pangasius eet. Pangasius, wohen een kiekt. Nu is meist schaad, dat disse Moodfisch in besten Fall na nix schmecken deit. Selten kannst in de Bläder so minnachtiges Anmarken över een Produkt läsen. Noch nienich weren sik de Schrieverslüüd so einig. Un vull un ganz lett een kein gaud Schupp an den Fisch ut de Retort. "Keen Fisch ist klættriger... Hei is nich schöön antoseihn, sien Flossen seihn schmuddlig un to lang ut, de Ogen hangen deip...., de Nohrenkräfft vun sien Fleisch is minner as de vun de velen Tucht- uns Seefisch... Dat Fleisch hett binah kein Farv un kein Smack..."


Pangasius-Tucht in Thailand, Bild Evgeniy Metyolkin/Wikimedia Commons

Wenn dat man dat eenzig Problem vun dissen Fisch weer, dat weer schön. Avers dat gifft ok en gewaltig Öko-Problem mit em. Eerst siet good 20 Johr ward de Pangasius överhaupt tücht, meist in dat Mekong-Delta in Vietnam, een vun de dreckigsten Strööm vun de Welt. Maakt nix: De Pangasius kann en Barg Dreck af. De so nöömten Aquakulturen, wo de Fisch in tücht warrt, sünd reesenhaftig Draht-Käfige in't apen Water, un de Fisch leevt dor dicht an dicht — Hunnertdusende in een Käfig — in ehr egen Kot un masse Antibiotika, Beruhigensmiddel (dat de Fisch sik nich gegensiedig opfreten doot) un Wassdomshormone, de dor rinkippt warrt, dat de Fisch in wenig Maanden "aarnt" warden kann. Dat Foder, dat se kriegt, is mennigmaal bookstäävlich Affall. Wikipedia seggt, dor warrt ok Fäkalien in't Water kippt, dat de Algen gauer wassen doot, denn de Pangasius fritt Algen. De Fäkalien, Kot un Medikamenten gaht in't al sowiso dreckige Fluss- un Meerwater över. Un natüürlich in dat Fleesch vun den Fisch, de stantepe na Europa exporteert warrt.

De düütsche Verbruker freugt sik an den smacklosen, nohrenstoffarmen Industriefisch. "Fisch is sund!", denkt de Lüüd opletzt noch. De Pangasius höört to de meistköfften Fisch, noch vör Forell un den Zander. De Grund ist de Pries. Rund söss Euro kost dat Kilo. Dat is een Krüüz mit de Wennsten vun de Düütschen: Den gröttsten Schurrmurr kannst jüm vörsett, kann gor nich minnhaftig naug sien; wenn hei bloots billig is, schluckt se allens giern. Dat seggt Wolfram Siebeck.

Bloots beten miehr kost de Bodderfisch, de mit den Pangasius veele Eigenorten deilt. Hei is ok waderig, smeckt ok na nix. De Wirte schaamt sik nich, ehm up de Spieskoort to seten. Un de Pries kann sik seihn laten.

Nu mutt een natüürlich sülven utprobeern, wat de Wolfram Siebek Recht hett. Ik heff dat daan — un faststellt, dat een de Fiensmecker man leiver glöven schull.


Bild 1: Wikipedia
20.4.2021


na baven