Bi unsen Söhn leevt ene Pageluun-Familie. Wat sünd dat eenmal för prächtig un staatsche Vagels! Besünners Herr Pageluun gefallt mi. Wenn he sien Rad upstellt un sik dreiht un vun alle Sieden wiest — to schöön! Sien Blaag, sien türkisisch Gröön, dat lüüch man so! Natüürlich sünd disse Feddern dorto dor, Fruuns to betören — Pagelunenfruuns nbatüürlich. Bi Minschen klappt dat aver ok good, tominnst bi mi. Würklich, för miene Ogen is dat en reine Freud.

Herr Pageluun in vulle Fohrt

Anners is dat för unsen Söhn. För em is disse Vagel keen so grote Freud. Lieden mag he em natürlich ok, so vun buten. Man wenn sik en Pageluun mit sienen Harem graad in dienen Goorn so richtig wohl föhlt, denn süht dat doch en beten wat anners ut. Överall kann man grote Kuhlen in de Blomenbeete sehen, dor hett Herr Pageluun sik dat bequeem maakt, dor hett he sik richtig gemütlich inschunkelt. Un denn röppt he na siene Damen un de lagert sik malerisch üm em rüm. Elkeen vun siene Damen wöltert sik en egen Kuhl — ja, un an'n End sünd all de schönen Blomen daldrückt, tweiwöltert. Herr Pageluun flüggt aver ok up de Kinner ehre Schaukel, up ehr Klettergerüst, de ganze Familie scharrt in de Kinner ehr Sandkist, stolzeert över den Rasen, schietert överall hen.

Herr Pageluun in't Profil

En End vun disse Pageluun-Invasion is nich in Sicht. Pageluuns sünd "standorttreu", as de Hoochdüütschen seggt. Un so'n Vagel kann bet to 30 Johr olt warrn. De Pageluun höört to de Familie vun de Fasanenvagels. De Pagelunen stammt ut Asien; in Indien warrt se sogor eten, in Persien sünd se en Aart Nationaalvagels. De persischen Herrschers hebbt ehr Sittmöbel "Pfauenthron" nöömt, also Pagelunenthron. De Prachtsteert vun Herrn Pageluun heet ja ok op Düütsch "Fedder-Kroon".

Sogor vun achtern süht he good ut!

Siet vele Johrhunnerte is disse bannig dekorative Vagel ok in Europa so'n Aart Ziervagel. Dat süht ut, as weern up siene langen Steertfeddern Ogen up maalt. Irisierend Ogen. Dat Irisieren is vun de Natuur so ähnlich maakt as de Metallic-Lack bi Autos: Ünnerscheedlich Schichten vun de Feddern reflekteert dat Licht ünnerscheedlich.

Ik heff leest, de Ogen süllt ok Fiende afhollen, süllt afschrecken. Aver besünners för de Balz brukt Herr Pageluun sienen Smuck. He kann mit disse bet to 1,50 m langen Feddern rascheln, scheppern. Höört sik komisch an. He kann aver ok enen luten, krieschen Ton utstöten. Dat deit he, wenn he Gefohr süht. Un flegen kann he ok, de Pageluun. Wo sull he anners ok up dat Klettergerüst un de Schaukel vun Lütt-Emily rupkamen?

En Fründ hett fraagt: "Segg mal, wahnt juuch Söhn in't Himmelriek, wenn he sogoor Pageluuns in'n Goorn hett?"
Ja, en Paradies is dat wohl — en Paradies, mit allens, wat dor tohöörn deit.

Klei mi doch an'n Allerwertesten!, seggt he