De ole Appel vun Marita Pollak
Vör een poor Dag mookt mien Mann vörn de Motorhuuv an uns Auto op, wieldat he de Batterie oploden wull. He wull seker sien wenn denn doch noch de grote Küll kümmt , dat wi nich meern op de Stroot mit uns Wogen liggen blieven, or dat uns Auto nich mehr anspringt.
Mien leven Mann stünn also vör uns Auto. De Motorhuuv harr he no boven hievt un süht en olen Appel meern op den Motorblock liggen! Unbegrieplich nich to foten woans kümmt de Appel an düsse Steed? He nohm den Appel hooch un kiekt em nau an; dat seh ut, as wenn en Deert em dor hen sleppt un den Appel för slechte Tieden op düsse besünnere Steed versteken harr. As mien Mann mi den Appel wiest un vertell, woans he den Appel funnen harr, sä ik: "Dat kunn doch en Marder west sien bi uns is doch männichmol een, wi hebbt doch Sporen sehen!"
Mien Mann hett denn doch lever dat Auto ünnersöcht over de Marder harr nix anreuhrt, keen Schoden mookt! Uns Novers harrn letzt Johr in Sommer en Marder in de Garaag he harr sik en scheunes Nest but, de Nover harr em sehen un ok heurt! He wull em over nich op sien Grünnen hebben un wull em fangen.
Over he hett ümsünst vör de Garaag teuvt. He seet ganz kommodig vör sien open Garagendöör un luer, dat dat Deert dat Wiede söcht! Ik müss jümmers noch smüüstern: Wenn ik de Marder west weer, ik weer ok nich rutkomen! Meern in de Nacht heff ik em denn sehen he suust op dat Garagendack
hen un her jumpt denn över den groten Appelboom röver
in uns Goorn he seh ut as en Katt sien Fell weer förwiß
nau so week.
Man dörv ok nich eenfach en Marder fangen, sünnern mutt en Jager hollen; de stellt denn mehrsten en Kastenfall, mit en Ei as Köder, op un lockt so dat Deert an. De Lüüd, de en Marder ünner't Dack hebben, loten sik ok veel infallen se loten op den Dackbodden en Radio luut spelen, stellt en Marderscheuche op de Töön, de dor rut komen, sünd för uns nicht to heuren , Hunnenhoor, Mottenkugeln, Marderpaste allens warrt utprobeert.
De Steenmarder mehrstens is he dat, de sik in de Neegde vun
Menschen rantruut hett sien Loger egentlich ünner Hecken
or Steenhupen, in de Eer or in Boomhöhlen. Marder sünd kloke Deerten, ton Bispill versöökt se sogor de Blieslängels vun de Schosteen antoheven, üm ünner't Dack rintokomen! "Uns" Marder harr ja al lang in uns Auto or Stall Schoden anrichten kunnt kann man ja de dullsten Soken beleven! Over nee he bunkert blot en Appel twischen den Motorblock! Liekers hett mien leven Mann den olen Appel lever rutnohmen nich dat de Marder sik dat noch anners överleggt! |