Chandrayaan-2 Dat indischke Maondfohrtüg van Ludgerd Lüske Dei Mission, wobi dei Naome up Sanskrit slicht "Maondfohrtüg" heit, is nu dei tweide van ISRO (Indian Space Research Organisation, dei indischke Weltruumforschkungsorganisation), dei nao den Eerdtrabant hen gaiht. Ok wenn sei nao'n Maond flüggt, sünd dei Inders mit ehr Naomsgeven aopensichtlich mehr "down to earth", nich so lyrischk as dei Chinesen mit ehrn "Jaodehaosen". Dei eierste Maondsonde van Indien, "Chandrayaan-1", güng 2008 up dei Weltruumfohrt un flög üm den Maond, landet wörd dorbi nich. Bit 2022 will Indien tau'n eiersten maol Menschken in't All bringen.
Upbau Dei Sonde bestaiht ut einen Orbiter un ut einen Landeapparaot (VIKRAM) mit den Rover PRAGYAN. Dei Sonde hätt eine Masse van 3250 kg, wobi dei Orbiter 2379 kg wägg un dei Lander, tausaome mit den 27 kg schworen Rover, 1471 kg wägen dait. An den Orbiter giff et acht Instrumente, eine hochuplösen Foto-Kamera un eine Kamera tau'n Upnähmen van ein digitaolet Hööchtenmodell van den Maondbodden. Ein Massenspektrometer schall dei dünne Maondatmosphäre unnerseuken un nao Helium-3-Isotope seuken. Dorbi werd dei Ionosphäre mit Radio-Mikrowellen ünnersöcht, dei van eine Eerd-Boddenstation upfangen werd. Ein Infrarotspektrometer un ein Synthetic Aperture Radar (süh SAR bi Wikipedia) schäöllt dat Vörkaomen van Waoter up un unner den Maond-Bodden finnen. Dortau schall ein Röntgenfluoreszenz-Spektrometer dei Chemie van den Maondbodden ünnerseuken. Van Solarzellen werd dei Orbiter mit eine elektrischke Leistung bit tau 1000 Watt versorget.
Dei Landeapparaot kann mit einen Seismograph upträen Maondbäwern upnähmen, mit eine Langmuir-Sonde (süh bi Wikipedia) dei Maond-Plasma-Laoge ünnerseuken un mit einen Mät-Apparaot dei Warmteleitung van den Maond-Bodden fastestellen. An dei Bäöwersiete is, as all bi den Maond-Lander Beresheet, ein Laser-Retroreflektor anbröcht, dat van dat Goddard Space Flight Center van dei NASA kummp. Bi dit Projekt werd mehrere Reflektoren upstellt, womit Maond-Satelliten un Ruumschippe ehre Höchte äöwer den Maond-Bodden fastestellen käönt. Dei Solarzellen van den Landeapparaot läwert eine elektischke Leistung van 650 Watt. Dei Rover schall van Solarzellen mit rund 50 Watt Leistung versorget wern. Mit twei Spektrometers schäöllt hier chemischke Analysen van Maond-Steinwark loopen. Dei Rover kann mit eine Geschwinnigkeit van 1 cm/s (0,036 km/h) bit tau 500 Meter wiet feuhern.
Missions-Affloop Dei Start was an'n 22. Juli 2019 van dat Satish Dhawan Space Centre ut mit dei starkste indischke Weltruumrakete GSLV Mk III. Dei Sonde kreeg eiers einen hoch-elliptischken Eerdümloop. Naodem dat Driew-Wark 17 Minuten an'n 14. August 2019 brennt harr, köm dei Sonde Chandrayaan-2 up eine Transferbaohn nao den Maond hen. Veier Wäken nao den Start bremsde dat Driew-Wark knapp 30 Minuten lang dat Ruumfohrtüg aff. So güng et äöwer in einen hoch-elliptischken Maond-Ümlooop. Van dor ut annersümm tau den Start van dei Eern ut bremsde sick dat Ruumfohrtüg sachte up einen 100 km hogen Ümloop runner. An den 48. Missionsdag, den 6. September 2019, schall VIKRAM tüschken 22 un 23 Uhr MESZ tüschken dei Kraoters Manzinus C und Simpelius N landen, bold an dei 70° Süd-Bredde. Dat Anfleigen an dissen Punkt is stuurer as bi aale vörher affloopen Maondmissionen, wiel disse duuner an den Äquator ligg. Ein poor Stünnen läöter schall dei Rover losfeuhern.
För den Orbiter settde man eiers eine Missions-Duur van ein Johr an. Dör eine unver-mauens högere Start-Geschwinnigkeit sporde man Driewstoff, un dei Mission werd vellicht verlängert up twei Johre. Lander un Rover sünd utleggt för den Bedriew van einen Maond-Dag, dat sünd 14 Eerd-Daoge. Dornao fallt dei Solarstrom-Versorgung ut.
|
SO-Platt: Ludgerd Lüske 4.9.2019 |