De Makrelenkutterfoahrt

vun Thomas Seemann

Eenmaal in't Joahr doon wi uns en Kutter hüren. Disse Kutter, van de ik proot, steiht in Bensersiel und hett de moje Naam "Möwe". Vöörweg drepen wi uns up'd Dörp und fohren tosamen in dat idyllische Nüst an't Nöördsee. Je nahdem de Tide is, geiht dat heel fröh (Klock 4 nachts) oder so tegen Middag los. Vun Stikelkamp över Timmel un Grootfehn in't Haven van Bensersiel.

Dat maken wi nu sied Joahren al, un ik kann nich seggen, dat dat aalmaal langwielig west het. Man up so'n Kutter kann man richtig moje Fotos scheeten.

De Mööw süht reinweg grimmig ut, as dat Weder

Ik verteel maal even groff, wo dat utsach in de Sömmer 2010. Weer doahr nich ok Weltmeisterschaft in't Föötball? Ik löv, dat gung allweg daröver in uns Gesprächen an't Bord.

Oh, oh, dat süht nich good ut

Vun en Windstärke vun 6 op an foahrt de Kaptain nich mit uns los up See. To groot weer de Gefahr, dat een van Boord fallen deit. All heel fröh in Joahr haarn wi de Kutter hüürt. Wi haarn ördentlich Wind; of dat wohl wat woard? Goed, kieneen hett offseegt, saal ja woll gahn, aver as wie dorweren: "Angeln waard nix vandaag." Wi haarn Kinner bi uns, un doar seggt de Kaptain, "Wi maken een lüttje Tour un ik wies ju maal, wat dat eegentlike "Däglik Brood"-Verdeenen up en Kutter bedüten deit. Up Skip künnen wi uns up en laater Termin einigen."

Wat förn Geschukel up dat Skip! Aver wi maakten een lüttje "Töörn" un keeken heel gebannt up de inhoalende Krabbennetten. Een bietje Granaat, Krebsen, Seesteerns un Saaken, de wi noch noit sehn haarn, quemen ut dat Fiskernett. So güng disse eerst Verseuk toenn.

De Tied vergüng. Nu weer dat all Juli und wi dachten insgeheim, de Makrelen mögen woll all wech wesen. Dat Föötballfiever maak de Wachterei aver nich so lang, dat wi bolt weer in Öltügg un
Angelstocken an't Haven stunnen. Dat Weer was fantastisch. Ik meen, dat net an de Dag dat Semifinale in Fernsehn leep — um 9.Juli herüm.

Wi lepen ut. Un wi fungen! Wat de dütske Rekordelf nich to Wark braachte ... bi uns stunn dat 40-50 to null. Kann man nich verglieken, aver wi haarn so richtig Glück hat. Wi düssen sogaar wieder angeln, so dat wi toletzt up Grund in't Schliek satten, as wie torügg foahren dehn.

De Makrele süht verbaast ut, dat annere Deert rein verdreetlich

Wat goed, wenn man so'n richtig goeden Kaptain hett! He verteelte uns, dat dat woal maal vörkwem un wi uns kien Sörgen maaken mussen. Jo, dat weer een van de mojeste Sünnenünnergäng, de ik sehn hebb — midden up Nördsee.

Tegen Klock ölben nachts lepen wi in't Haven in. Dat dührte noch een bit twee Stünn, bit wi endlich weer in't Huus wehrn. De Fisken weern aver noch nich richtig schohn, so dat wi wiet na Middernacht noch togang wassen.

Dat Allerbeste to'n Schluss: Wenn man de heele Daag Wind un Salt schmeckt hett, dann is man so richtig schohn off, aver wenn dat denn frische Makrelen (blot mit Salt un Pepper, scharp anbraden) geven deit, denn steiht man in sien Tuun un is sowat mit sük tofree, dat man dat een un anner noch mitnanner vertelen deit!