Dat Kruut för'n Hornung: Rosskastangel vun Anke Nissen Aesculus Hippokastanum Familie Hippokastanaceae
|
|
|
Anner Namen: |
Chestnut (englisch), Drusenkesten, Gichtbaum, Kestenbaum, Pferdekastanie, Saukesten, wilde Kastanie, wilder Kästenbaum, Zierkestenbaum. Plattdüütsch: Kastangel, Kastana (Angeln), Kastang, Kastani (Pellworm), Kastandel, Katanje, Kastannel, Kristandel, Kristangel (Fehmarn), Kristannel. |
|
Sammelt warrt:
|
de düüsterbrunen, glänzen Kerne, de "Kastangels" (Semen hippocastani) |
|
Warrt bruukt: |
|
|
So warrt't anwendt: |
|
|
![]() |
![]() |
|
De Kastangel is keen heimisch Boom. He is eerst so üm dat 16. Johrhunnert herkamen, herbröcht worrn. Sien Heimat is Binnerasien, Tibet, Persien. Hüüt findt wi den Kastangel-Boom överall bi uns, an Alleen, in Parks un in de frie Natur.
Dat gifft wohl keen Kind, dat in'n Harvst nich geern Kastangeln söken deit. De Kinner speelt mit disse schönen blanken Früchte un bastelt dormit. |
||
![]() |
|
|
Roßkastanientinktur
|
||
|
![]() |
|
![]() De Rinde vun de Roßkastangel (Cortex Hippocastani) gell fröher as Ersatz för Chinarinde, Fieberrinde. Wenn en Peerd Hoosten harr (Pferde-Asthma), hett man fien-mahlen
Kastangel-Mehl in't Foder mischt. Dat Öl ut de Frucht gell as Mittel gegen Gicht un Rheumatismus.
Mien Opa weer de Meen: Wenn de Kastangeln al in de Mitt vun'n September riep sünd, so is dat en Teken, dat dat enen strengen Winter warrt. Dor kiek ik nu jümmers na hen un för dissen Winter is dor keen Gefohr; de Kastangeln weern an'n 14. September 2007 noch nich riep. |
||
|