Kiwitt, Kiwitt, komm mit, komm mit!

vun Silke Frakstein

De Kiwitt is ca. 30 cm groot. Scheun antosehn is he. Mit'n lütte Fedder op'n Kopp.
De Mannslüüd seht 'n lütt beten beter ut as de Froonslüüd. De sünd 'n Stück grötter un ok 'n beter mehr an Gewicht hebbt se.
Bi de Minschen gellt jo de Froonslüüd as scheuner, un mit dat Gewicht is dat so'n Saak...

Bi dat Danzen is dat liek. De Minschenmann danzt in'n Sool op'n Bodden un de Kiwitt op de Wischen. Mit dat sülvige Ziel: Froonslüüd anbaggern.

Un denn sünd de beiden in Neendörp. Un nu? Op de twee/dree Wischen trampelt de Peer rüm, op de annere stoht riesige Maschinen. De Autobohn schall breter mookt warrn un'n Deckel schall dor ok noch rop.

De Kiwitt mutt sik eerstmol verpusten. En lütt Stück Land gifft dat noch.

He töövt op sien Fro. Dat is ok wedder so as bi de Menschen.
Se kümmt, kiekt sik dat an un denn leggt se los: "Wat, hier köönt wi doch nich blieben. Wi bruukt Platz un Roh. Een Peerd vun achtern, un ok noch'n Wuffi quer över de Weid. Ne, hier treck ik keen Kinner groot, basta!"
"Jo, ober de Minschen freit sik doch jümmers, wenn se uns fleegen un ropen heuert."
"Och jo?! Denn schüllt se ok dorför sorgen, dat wi hier de Kinner groot trecken köönt. Sünst mööt wi eben utwannern!"
"Na schön", seggt he, "denn wüllt wi mol seh'n, wat dat Navi so to seggen hett."

He söcht: Brachfläche mit gutem Futterangebot, keine Pferde, keine Hunde.

Anter vun't Navi: Haseldorfer Marsch = Sie haben ihr Ziel erreicht. Aha.

"Tja, denn mööt wi wedder 'n Stück trüch. Dat liggt an de Elv. En Kumpel vun mi weer mol dor. Sowiet ganz god. Blots ant'n Weekenend is dor wat los."
"Na good, versöökt wi dat. Un dormit se uns de Eier, orrer de Kinner nich twei pedd, öövt wi glieks Stuka-Angriff! Kiwitt, Kiwitt!"