Goornhibiskus
Hibiscus syriacus

vun Antje Heßler

De Goornhibiskus hett vele Naams: Straucheibisch, Eibisch, Roseneibisch, Freilandhibiskus, Sharonrose oder Festblume. He hört to de Familie vun de Malvenplanten (Malveceae) un waßt as lütten Busch oder gor as lütten Boom ok bi uns in de Goorns. De Boom warrt bit to dree Meter hoch. He bruukt aver enen warmen Oort. Op't best plant man em an en sünnigen Placken vör en Muur. Grote Küll un kolen Wind kann he nich verdregen.

De Goornhibiskus is en zaarten Boom oder Busch mit länglich dreelappig inritzte Bläder. He drifft veel Blöden, de aver eerst teemlich laat in Sommer upblöht. Gifft dat mal fröhen Nachtfrost, sünd sien Blöden altohoop toschann. Wieldat he Frost nich goot afkann, sull man em in Winter mit dröges Loov un Törf an de Wötteln afdecken. Na en harden Winter kann dat vörkamen, dat he in't tokamen Johr gor nich to'n Blöhen kümmt. To Huus is he eegentlich in Asien.

Vun den Goornhibiskus gifft dat veel Sorten. De groten Blöden sünd füllt un ok nich füllt. Se köönt bit to 8 cm groot warrn. In de Meern vun de Blööt is en groten röhrenoortigen Stempel. De Farven vun de Blöden sünd witt un geel bit hen to düsterlila. De enkelt Bloom blöht aver blots enen Dag. Denn rullt sik de Blööt tosamen un fallt af.

Niege Planten kann man vun Aflegger un ok vun Samen trecken. In de Samenkapseln sünd över twintig Samenkoorns. Wenn wi kenen strengen Winter hebbt, kümmt in't Fröhjohr meist ut jedeen Samenkorn en niege lütte Plant.

De Hibiskusblöden sünd heel beleevt. Se warrt dröögt un för Tee bruukt. Genau as de Malvenblöden kaamt se oftins to den Hagebuttentee un den Früchteteee dorto. Se geevt den Tee en düsterrode Farv. He warrt in vele Länner geern drunken. Hitt oder kolt deit he uns Minschen goot. De Tee wirkt ok goot up den Cholesterinspegel.
In de letzten Johrn warrt de Blöden sogor in Zuckersirup inleggt un denn mit Sekt upfüllt. Dat gifft enen goden Aperitif.
De Blööt is en Vörlaag för Stoffmuster. Düsse Stoff gifft denn smucke bunte Sommerkleder.

In Korea is de Hibiskus de Nationalbloom un hett den Naam: "Mugunghwa = die unvergängliche Blume". De Fruunslüüd smückt sik geern mit de Blööt vun den Hibiskus. Se steekt sik de achter't Ohr oder in de Hoor.

Goorn in de Wintertiet

Gor to geern kiek ik vun mien Sessel ut Finster na buten in mien Goorn. Besünners in de de Wintertiet. För buten is dat noch to kolt. Ob Sünnenschien oder slecht Weder, ümmer gifft dat wat to sehn. Mien Blick geiht wiet na buten över mien Goorn bit na de Navergoorns. Dörch de kahlen Bööm kannst dörchkieken, de Blick is frie.

Up de Terrass tummelt sik de Vagels in dat Vagelhuus. Dor steiht an de Plank en Goornhibiskus. In den lütten Boom sett sik geern de Vagels. Vun dor fleegt se in't Vagelhuus. Dat is en Kamen un Gahn.

Annerletzt kreeg ik mal mit, dat een vun de Vagels an en Samenkapsel vun den Hibiskus pickt. An den lütten Boom hängt noch vele Kapseln. De fallt eerst in't Fröhjohr af, wenn de Boom niege Bläder drifft.

De Samenkapseln hebbt mi neeschierig maakt. De müss ik doch wat genauer ünnersöken. In een Kapsel weern fief Schoten oder Kamern. So veel as de Blödenbläder vun en Hibiskusblööt. In jedeen Kamer weern över twintig Samenköörn. Keen Wunner, dat de Vagels so dor achterran sünd.

Nu weer mi ok kloor, worüm in't Fröhjohr so veel lütte Hibiskusplanten ünner den Boom wussen. Ut jede Ritz vun de Terrassenplatten kemen de lütten grönen Dinger. De sehgen meist lütt Bohnenplanten liek. Toeerst wüss ik gor nich, wat dat weer. Ik heff se för Unkruut hollen un rutreten. Aver en poor harr ik wull översehn. In't neegst Johr weern noch welk door. De sehgen aver al en lütten Hibiskusboom liek. Harrn de glieken Bläder.

De Blick ut dat Finster in de Wintertiet hett mi wat Nieges bibröcht. Nu wüss ik, dat luder lütte Hibiskusplanten ut de Steenritzen wussen, dat weer keen Unkruut! Vun dor an heff ik för mien Goornfrünnen Hibiskusbööm trocken. Wenn een vun de Frünnen Borsdag harr, kreeg he vun mi enen lütten Goornhibiskus schinkt.