 |
Glückerde Eilands vun Ewald Eden Grööne Eilands, up de de Natur sükk noch in Huus föölt ...
Dree lüütji grööne Eilands — mirdenmang van een halfhaardich schooren Grootstaddtuun eenfak sükk sülven un sien eegen Wassen un Warden överloaten — sünd in de korte Tied van een halvigen Sömmer to een Paradeis worden. Wat dor oahn Todoon van Minschens Hannen mit een bääten Henlustern allens to finn’n is, dat füllt in dat een ov anner wiesed Book över Flora un Fauna woll so mennich Sieden. Mien Frünnd Werner hett mi dat annerletzd in de lüütji Plakken van sien „Grootstadd-Tuun" wiest.
„Rotklee, Weißklee, Löwenzahn und Gänseblümchen“ — so worden de Planten in siene klooken Bööker benöömt — nööchten Hummeln, Immen, Botterfleegers un anner Krabbeldeerten, sükk dor de Buuk vulltoschloahn. Een alltied dekkten Toafel vöör allens, wat dor krupt un flücht in een Rebett, in dat ok Porgen un Schnirgen sükk säker föölen köänt. 8 Porgen ut de Noaber sien Waterpool gluumden bi us Visit mit hör groode Oogen tofrää ut höör Drööchkarteer. Sükkse Eilands schullen doch een büld mehr Minschen — wenneer see up een Stükkji Eer de Gelägenheit dorto hevvt — inrichten! Is gor nich swoor, givv de Natuur man beten Ruum, un see deit dat vun sülvst!
Ok Papst Franziskus as Petris Noafolger hier up de Eerdengrund hett dat in sien Enzyklika "Laudato si" (up Platt heet dat "Wees laavt" oder "Laavt schast du ween"; meent is de Herrgott un sien Schöppung) as Upförderung fastschrääven. Düsse kloke Mann hett dat begrepen, dat de Natuur mit den Minschen dorbinn een eenzig Wark is, en Nettwark, dat bloots as eens un Ganzes warken kann. De Minsch ritt dor Delen ruut, tovörderst sükk sülvst. De Natuur kann dat utglieken, wenn de Minsch ehr en Nettwark van Eilannen lett, up de see ehr egen Gesetten folgen kann. Dör so een Doon — dat ja tomehrst eentlik bloots een Ünnerlaoten is — kann jedeneen sükk an dat moie Begääven in de Natur van Haarten höögen.
11.9.2017
|
