vun Karl-H. Nissen

Anneke hett ehr Baadstuuv baben ünner dat Dack. So lang as de Bööm nich gröön sünd, kann se wiet kieken. All uns söven Kirchtorms vun Lübeck sünd to sehn, dat is richtig schöön.

Nu is een de meiste Tiet alleen in sien Baadstuuv, sull man menen. Bi Anneke is dat anners. Dor hett sik en Gast en Winterquarteer söcht un funnen. Meist sitt he up de Finsterbank över de Heizung, klattert ok mal de Schiev hooch.

He weer ok mal in de Slaapkamer un krabbel uns merrn in de Nacht över dat Gesicht. Dat wer en beten gräsig.

Eenmal weer he in't Water fullen. Ik heff dat tofällig sehn — nee, ik heff em wohl ropen un spaddeln höört — un bün denn na em hen un rin in dat Water un heff em reddt — mit enen Finger ut dat Glas: den Sünnenkäfer.

He is jümmers noch dor. Ok wenn dat Finster al mal wiet apen steiht, em is dat buten veel to kolt.

In mien Baadstuuv heff ik ok Besöök, in mien Dusch-Eck sitt en lütt Spinn. Se is würklich lütt, nix to'n Bangwarrn orrer Weglopen. De mehrste Tiet bummelt se an ehren Faden, kladdert mal en beten rup, mal dal. Toeerst heff ik dacht, dor höört keen Spinn hen, dat is mien Eck.

Man denn weer se weg, un dor hett se mi meist fehlt. Ik denk, se harr sik achter den Spegel versteken. Nu is se wedder dor, un wi snackt jümmers en poor Regen mit'nanner. Un dat ehr nix Leges passiert, dorüm heff ik enen Zettel anbackt: "Schont die Spinne!"

Ja, in mennig Wahnung söökt nu Insekten un Spinnendeerten en Ünnersluup. Man wat ik geern weten much: Vun wat leevt uns Gäst den ganzen langen Winter? Dor mutt'n sik mal slau maken.

Wenn't buten freert, is de lütten Deerten jede Eck recht, de bloots en beten warmer is. Denn klemmt se sik in en Eck orr Spalte, ünner en Finsterbank un ok in de Dackluuk. Welk vun de Insekten, de dat doot, hollt denn so'n Aart Winterslaap. Dor bruukt se keen Freten, köönt sik ok tomehrst gor nich rögen, wenn se in so'n Druuuv vun anner Kävers sitten doot orr in Winterstarre.

In Winterstarre — ähnlich as bi de Winterroh orr den Winterslaap bi Söögdeerten — fohrt dat Deert den helen Stoffwessel rünner, so dat he bloots noch en lütten Deel vun den normalen Dörsatz verbruukt. Dat is Energiesporen op hööchst Niveau!

Vun Spinnen is bekannt, dat se heel lang ahn Freten överleven köönt. Heel lang heet: bet to söss Maanden, un ok bloots de grötteren Spinnen. Dat se johrenlang dörchhollt, is en Mythos, dat klappt nich. Aver söss Maanden wöörn ja locker langen, sünnnerlich in uns wärmere Welt — wenn de Lent kümmt, kann mien Spinn wedder Büüt maken.

De Insekten, de noch kregel sünd un dat den helen Winter över blievt, de mööt freten — un in uns Wahnung finnt se ok wat, ok wenn wi dat gor nich weet, denn ehr gode Rükelsinn wiest ehr den Weg ok na de lüttsten Krümel vun Zucker, Broot, Fett orr Proteine. Sowat finnt sik tomehrst ok in ganz normalen — naja — Dreck, Smuddel, as t.B. in en bruktes Handdook. Wenn sik würklich gor nix dorvun findt, freet se ok Poppeer, Papp orr Textilien — oder Stuff, de ja tomehrst ut minschliche Huutschuppen besteiht.

Eentlich wöör een denn ja denken, dat se sik all in de köök tummelt — to'n Glück is dat nich de Fall. De Baadstuuv is ok so beleevt, wieldat dat dor ok noog Fuchtigkeit gifft. De bruukt de Insekten nämli liekso nödig. Un wenn wi noog vun düsse Gäst hebbt, denn hebbt de Spinnen op jeden Fall ok wat to freten. Se mööt ja bloots een vun de annern Gäst fangen.