vun Silke Frakstein He steiht vör uns Kökenfinster. En Barkenboom. Un ik frei
mi, dat ik as Morgenmuffel Tiet un Roh heff, mi allens antokieken. Op de annere Siet vun uns Wohnung steiht de Eek, siet 50 Johren. Dat gifft en Geschicht vun enen Buurn un den Dübel:
Mien Weg no'n Markt geiht dörch dat Niendorfer Gehege. Jeedeen Dag is anners. De Bööm vertellt mi, wat allens passeert is. Wenn dat regent hett, rüückt dat ut alle Ecken. De Bläder raschelt, de Druppens fallt dool un de Vogels mookt Konzert. In de letzte Tiet weer dat Gehege bannig vull. Klor, wo schüllt de lütten Kinner ok hen. Överall sünd lütte Hütten, de se opstellt hebbt, to sehn un bi jeedeen Wedder sünd de Lütten dor togang. Speelt mit Baggermatsch, wöhlt in de Eer, sünd schietig vun boben bit ünnen un lacht un freit sik. Allens ganz normal. De Groten köönt so wat nich mehr. Se bruukt ene/n Coach. Un de vertellt jem denn, wat de Mensch so bruukt, üm sik vun binnen to bekieken. Enen Boom muttst du di utsöken un umärmeln. In de Eer rümkleien, gaaaanz deep Luft holen, de Bläder in de Luft smieten un ahhh un ohhh seggen. Un denn geiht di dat good. Villicht hett Corona ok gode Sieden un de Lüüd denkt mol wedder an de Ümwelt un wo wichtig dat is, ehr to plegen. Ik bruuk keenen Coach, ik kann dat allens alleen. Ik heff mienen
Stammboom. Ne, ne keen Bang. Ik vertell nix vun mit Fomilie.
Ofschoonst dat ok bannig veel Text geev. Ne, wenn mi dat op Wannerweeg
orrer sünstwo to vull is, wiel de Lüüd nich verreisen
un veele annere Soken ok nich moken köönt, sett ik mi op
en Stück Braakland ünner mienen Stammboom. |
*Ut dat Book: Waldfühlungen, Antje und Burkhard Neumann, Ökotopia Verlag, Aachen Biller 1 un 2: Silke Frakstein, Bild 3: Anke Nissen 4.6.2021 |