Naa, wo föhlt sik dat an?

Dat eerst Maal to Wader!

vun Antje Heßler

"Mama, laat mi wedder ünner dien Flünken!", pieps de lütte Swaan. He kuschel sik dicht an sien Modder. Dor keek noch en lütten Swaan ünner de Feddern. Mank de beiden leeg noch en Ei. Wann de Lütt wull ut dat Ei keem?

All Lüüd kiekt de Swaans an — hüdigendaags hest narms mehr Privaatsphäär!

De beiden Küken geven keen Roh, ümmer wedder müss Modder sik anners hinsetten. Dorbi prall ehr de hitte Sünn up dat dichte Fedderkleed. Un se harr bannig Döss. To geern wull se mal to Wader. Mal kieken, up se ehr Kinner mit in't Wader kreeg.

De beiden weern eerst vör twee Daag ut Ei krapen. Een Ei leeg noch in't Nest. Dat kunn se aver en Stoot alleen laten. De Swanenpapa leeg dicht dorneven un pass up.

Familienleven

De Lütten warrt al ganz kiebig

De beiden Olen harrn veel Pech hatt. Se harrn ehr Nest teemlich dicht an't Wader buut. Bi Hochwater harrn se twee vun ehr fief Eier verlor'n. De weern ut dat Nest in't Water kullert. Nu weern se böös besorgt üm dat letzt Ei.

Mama hett nu mit ehr Kinner snackt, hett se mit den groten Snavel anstuppst un de beiden waak maakt. Up wackelige Been tappsen se achter Modder her. Wat Modder wull mit ehr vörharr?

Se wüllt rut — ok wenn Moder noch in de Avendsünn dösen much

Ut düt Ei, leev Kinner, ...

...kümmt keen lütt Geswister för ju mehr rut — dat is doot.

Dat is Water! Dat kannst drinken...

... man dor kannst ok ringahn!

Ja, ringahn! Man to!

Nu man nich so bangbüxig!

Dat güng in Richt vun't Wader. De eersten groten Wellen spölen över ehr Fööt. Modder nehm as eerst enen groten Sluck vun dat kole Water. Ehr Kinner kregen Bang, as dat Water över ehr Fööt spööl, un hebbt eerstmal kehrt maakt. Aver denn versöchen se dat noch mal.

Oh, dat weer ja schöön in't köhle Water! Ehr Dunenkleed weer teemlich dicht. Dat kunn ruhig en lütt beten natt warn. Se kunnen ja swömmen — se wöörn vun't Water dragen! Un Modder weer dicht bi ehr. Ok Vadder weer dor un keek stolt up sien Kinner. Dor keem en grote Well. Gau möken se kehrt un swommen an Land.

Nu kümmt Vadder un gifft moraalsche Ünnerstütten

Un foorts geiht dat beter!

Dat Schwuppsen, dat nöömt wi Welln!

Mennigmaal schwuppst dat ganz gewaltig!

So, nu is noog, nu köönt ji wedder rut!

Dat Swömmen harr de beiden Hunger maakt. An Land leeg frisches grönes Seegras. Dat müssen se pröven. Ehr Dunenkleed weer gau vun de Sünn wedder dröög. Dat neegst Mal müss Modder, wenn dat to Water güng, nich mehr nahelpen.

Puh! Dat weer eentlich klasse!

Wat meenst, maakt wi dat wedder? — Na klaar!