Swulkensteert op Wandelröschen

Düsse prachtvulle Falter höört to de Familie vun'e "Ritterfalters", dat passt to sien stattlich Optreden. De Ritterfalters sünd en Familie vun sünnerlich prächtige un grote Falters, de överall in de Welt leevt, sünnerlich in de Tropen; ok de weltgröttste Dag-Bottervagel höört to sien Verwandten.

Wat tekent nu egentlich düsse Familien vun Bottervagels ut? Dat sünd heel lütte Merkmalen, de avers all Familienliddmaten tohoop hebbt. Bi de Ritterfalters is dat en besünner Afwehrinstrument bi de Rupen, dat se utfohrt, wenn se sik bedrauht föhlt, un dat en legen Stank verströömt; bavento sünd dat de Verloop vun de Adern in de Flünken un vun de Muskeln to'n Halsbewegen. Anners bi Familie vun de Eddelfalters: Se hebbt lichte Rillen an de Ünnersiet vun de Föhlers, un ehr eerst Beenpoor is verkümmert, dor putzt se sik bloots noch mit. Bi de Bläulinge is dat wedder ganz anners — se hebbt brede Vörrerflünken mit 10 orr 11 Flögeladern, keen Punktogen, keen Kiefertaster un de Heken hebbt verkümmerte Vörrerbeen. Tja, dor sühst, de Familie seggt eentlich nich veel ut bi so'n Bottervagel — wi Laien köönt düsse Details gor nich all ünnerscheden.

Swulkensteert op Wandelröschen

Uns schöne Swulkensteert opfallend is swatt un witt tekent, an de Vörrerflünken meist as en Klavier, un hett lange blaag-swatte Achterflünkenspitzen, de em ok den Naam "Swulkensteert" indragen hebbt. An'n Steert kannst sogor en roden Punkt utmaken. Wenn de Flünkenteknen licht geel afsett is, is dat al de twete Generaschoon vun een Johr, de hett nämlich noch lüchtendere Klöören.

Vun de Levenswies her is de Herr Rittterfalter ganz bescheiden, he mag allens, wat in en gode Frische Supp rinhöört: Pastinaken, Dill, Fenchel, Wuddeln (wilde un Goorn-Wuddeln), Dill — allens möögliche Grööntüüch. Dat Gelännn schall apen un sünnbeschienen ween. Kort seggt: Dien un mien Kökengoorn, dat is dat Rechte för em! Avers du un ik wöörn sien Rupen dor nich geern hebben — de freet nämlich jüst düsse Planten geern.

Swulkensteert op Petunie

Vunwegen dat he so groot is, is de Swulkensteert en flotten Fleger, meist so flink as'n Vagel. He wannert ok, man nich so wied. Bit to dree Generaschoonen kann dat in een sommer geven; in'n Winter starvt denn mennig Bottervagels, niege sluppt in'n Lent ut de Puppen.

De Swulkensteert is bi uns al sowiso nich faken to sehn; in de verleden Johr is he ganz roor woorn.

 

 

Swulkensteert op Wandelröschen

Don Quixote, kaam,
laat uns Ridder ween
un för't Gode strieden,
so utsichtslos,
so eddel ...

Ik gah mit di,
du eddel Ridderfalter,
den langen Weg
dör Droom un Biesternis
in't Narms.