Noch dor! De Barkenzeisige

vun Antje Heßler

"Ja, ik bün noch dor!" So snack de lütt Birkenzeisighehn mit mi. Dorbi keek se mi mit ehr lütten blanken Ogen ganz plietsch an. Up den Kopp hett se enen roden Fedderhoot. Süht meist ut, as wenn dor een mit Farv en roden Placken malt hett. "Uns Sipp gefallt dat hier bi di," pieps se mit ehr fien Stimm. "Jedeen Dag giffst du uns godes Foder. Worüm süllt wi wieder na'n Noorden trecken?" Ok de Barkenzeisighahn leet sik af un an sehn. Mit sien rode Boss un den roden Fedderhoot is he ganz besünners smuck. He is aver bannig schuug.

Dat Foder streu ik moorns ümmer up den Lünkendisch. Mit de Lünken verdreegt de Barkenzeisige sik ganz goot. Annerletzt weern de Lünken aver gor to frech. Dor hett de en Zeisighehn de Flünken ganz eenfach breet maakt, den Snavel wiet upreten un de Lünken mit luut Schimpen un Gezeter verjaagt!

Ik harr mien Spaaß an dat Drieven. Jedeen Moorn dink ik ümmer: "Wat mien lütten Gäst noch dor sünd?" Wat freu ik mi, wenn ik enen vun de lütten Barkenzeisige wies war. Villicht buut se sik hier en Nest un blievt bi uns. En Ornithologe hett mi vertellt, dat he in Lübeck in'n Park al maal dat Nest vun enen Barkenzeisig wies worrn is. Dat is aver ganz roor. De Barkenzeisige un ok de Ellernzeisige sünd bi uns sünst blots Wintergäst.

Barkenzeisig (Carduelis flammea)

De Barkenzeisig kümmt ut de Finkenfamilie. Sien Naam hett he vun de Barkenbööm. Fröher hett man em ok "Leinfink" ropen. He leevt in'n Noorden vun Europa in de Barkenwoolden. Bi uns is he egentlich blots in de Wintertiet antodrepen. Mitünner kann man ok en Barkenzeisigpoor in de Sommertiet hier bi uns wies warrn. In Sleswig-Holsteen steiht he up de rode List.

De Barkenzeisig is en lütten geselligen Vagel. He deit sik in de Wintertiet geern mit anner Vagels tohoop. Sien Maat in de Läng tellt blots 12 bit 14 cm. De utbreedten Flünken sünd bit to 17 cm breet. Dat Fedderkleed hett up de Babensiet gries-bruune Striepen. De Buuk is mit wittbruun Feddern towussen. Up den Kopp driggt he enen karminroden Schetel.

De Barkenzeisig kann recht goot kladdern. Mit sien langen Krallen kann he sik goot fasthoolen. So haalt he sik de Samenkorns ut de Ellern- un Barkenbööm. Up den Foderplacken, den Lünkendisch bi mi, fritt he in de Hauptsaak ok blots lütte Samenkorns.

Wenn se een Johr olt is, buut de Barkenzeisighehn ganz alleen en Nest ut Moos, lütte Telgen un veel Feddern in en Astgavel baben in de Barken- oder Ellernbööm. In den Maimaand leggt de Hehn veer bit fiev Eier. Na tein bit twölf Daag kruupt de lütten ut dat Ei un sünd al na twee Weken flügge.

Ik heff keen Barkenboom in mien Goorn. Aver noch is en Poor vun de Barkenzeisige ümmer dor. Nu kann ik blots höpen, dat se in de Naverschap en Placken för den Nestbu findt!