vun Thomas Seemann

Annerletzt weer in't ole Lehrerhuus in Neukamperfehn wedder Appeldag. Jedeen Johr fiert wi de Appelaarn, düt Johr wedder bi strahlen schönes Harvstweder. Hier en bunte Billerbagen. Ik will hier avers keen Appeln un keen Minschen wiesen, sünnern de stilleren Gäst.

De Idee achter'n Appeldag weer: Dat schull en Markt rund üm den Appel geven. So hett de Börgervereen grote Saftpressen anschafft. Een Week ehrdat dat losgeiht, fohrt Ehrenamtliche mit'n Anhänger över de Dörpen un haalt Äppel vun de Lüüd af.

Meddewiel kannst op den Markt ok Fisch köpen, Kunsthandwark un handmaakte Saken an mennig Stände, Beer, Braadwuss, Shantychor... An sik is dat en Verbund vun alle ansässigen Vereenen — un op'n intaktes Dörp sünd dat veel: Sportverein , Posaunenchor & Kark, Kinnergoorn, School, Füerwehr, Bürgerverein, Boßelverein, Heimatverein...

Dat ole Lehrerhuus op dat Bild baven steiht direktemang güntöver de niege Kark. Över de ole Schoolkark heff ik hier schreven, se is leider verswunnen. Avers de niege Kark is al över un över bewussen un maakt in so'n Harvstsünn recht wat her.

In de oostfrees'schen Fehngemeenden warrt sülvstverständlich Platt snackt — ok in'n Alldag.

Woneem Appeln sünd, sünd Appelleevhebbers nich wied. Dat mööt nich jümmers minschliche Appelfans ween. Düsse twee Kattekers maakt keen Geheimnis ut ehr groot Interess an de Veranstalten. Liekers blievt se Tuungäst.

Dat sünd de smucken roden Kattekers, as se bi uns tohuus sünd. De griesen Kattekers, de sik vun Noordamerika ut insleken hebbt, warrt ehr in Tokumst na un na verdrängen, denn se sünd robuster. Ik mag de zorteren, feen roden Hörnchen lever. Op de Fotos kannst sehn, dat de Kattekers noch nich ehr Winterfellkleed anhebbt: De Pinselhoor, de sik in'n Winter billen doot, sünd noch nich to sehn. Keen Wunner bi dat fründliche Weder betherto!

Hier is noch en Tuungast, beter Blattgast: De Snick sünnt sik op en Blatt vun'n Hasselstruuk. Ik günn ehr de Sünnenstrahlen vun Harten! Dat warrt en Wienbargsnick ween, as se bi uns tohuus is. Dat gifft avers noch mehr Snicken mit en striepelt Huus. All steiht nu de Winter bevör. De Wienbargsnick buddelt sik in de Eer en Winterversteck, polstert dat mit Bläder un verslütt denn ehr Huus mit en Sekret, dat dröögt un to en fasten Deckel warrt. Dormit kann se Frost good standhollen. Ehr Krinkloop geiht denn in Winterstarre. Un in'n neegsten Lent waakt se mit'n mächtig Smacht wedder op. Welk starvt ok — aver wi drückt düt Exemplaar de Dumen!