 |
Afgunst un Fodernied vun Antje Heßler Se köönt de Fotos per
Klick vergröttern. Trüch kaamt Se denn mit den Zurück-Knoop
op de Browser-Symboolliest.
Överall is Afgunst in de Welt, ok in de Vagelwelt un bi anner Deerten! Nümms gönnt den annern wat. Ganz besünners, wenn dat üm dat Freten geiht. Bi mi up de Terrass heff ik en Lünkendisch stahn. Wat sik dor oftins afspeelt, is nich to glöven. En Vageloort verdriff de anner. Denn kaamt ok noch anner Deerten, de Eekkater un de Müüs. Allens wat flegen un springen kann kümmt up den Lünkendisch. Ümmer wedder is dat Foder upfreten un de Lünkendisch is as aflickt.
Mitünner warrt mi dat rein to dull. Aver wenn fröh an Moorn de Vagels an mien Finster kloppt, haal ik en Handvull Foder ut den Ammer un streu wedder wat up den Lünkendisch. Glieks kümmt en Swarm vun Lünken un anner Vagels anflagen. De Zankeree üm dat Foder geiht wedder los. Up en Hocker in de Eck vun de Terrass steiht en lütten Ammer mit Vagelfoder. De Ammer is dörchsichtig. Dat Foder kann man sehn. Plitsch as de lütten Vagels sünd, hebbt se dat gau mitkregen. Lütte Meeschen, Amseln un anner Vagels fleegt up den Ammerrand un swupp halt se sik sülvst dat Foder ut den Ammer. En verdrifft dorbi den annern.
Ok en Eekkater mütt dat raken hebben. Flink hops he up den Hocker un kladder in den Ammer. Dor heff ik enen Deckel up den Ammer stülpt. Ratlos stünnen de Vagels up den Deckel. Picken in den Deckel, aver kemen nich an de Körner. Ok vun de Siet versöchen se dat. Ümmer wedder hacken se an den Ammer. De geev aver nich na. Froh, dat ik en Lösung funnen harr, güng ik in't Huus. Dor harr ik aver nich mit den Eekkater reken. De hops up den Hocker, leep üm den Ammer un snüffeln an den Ammerrand. Denn beet he mit sien spitzen Tehn in den Deckel un versöch em antoböörn. Dat klappt nich furts. He geev aver nich na un versöch dat ümmer wedder. Böör den Deckel wedder an un dwing sien Kopp mank Deckel un Ammer. Un dor mit eens full de Deckel hindaal. Rinkladdern un sik Foder halen weer eens. Ik müss noch wat anners probeern. Enen sworen Steen up den Ammerdeckel wöör villicht hölpen. Den kriegt he wiss nich hindaal! Nu sall de Eekkater dat man versöken! Ik heff richtig up sienen Besöök töövt.
Gegen Avend keem de Eekkater över den Rasen anlopen. Wat nu wull passeer? Mit enen Sprung weer he up den Hocker un versööch den Deckel antoböörn. Aver dat klappt nich. Denn stell he sik up de Achterbeen un bekeek sik den Deckel. Leep üm den Ammer, snüffel un keek un keek. Man kunn richtig sehn, wi dat in sien Kopp arbeiden de. Argerlich feeg he mit den Steert up den Hocker hin un her. Denn versöch he dat wedder. He beet in den Deckel un böör em hoch. In den lütten Spalt steek he den Kopp. Aver dat klapp noch nich. De Steen up den Deckel weer eenfach to swoor. He versöch dat aver ümmer wedder. Endlich harr he dat schafft. Mank Deckel un Ammer dwing he sik in den Ammer. De Deckel full up den Eekkater. Blots de Steert hüng noch buten. As he wedder ruut wull, full de Steen mit groot Gepulter up de Eer un de Deckel achterna. De Eekkater verjaag sik bannig un sprung mit enen Satz up de Eer hindaal. As dat ruhig weer, hops he wedder up den Hocker un kladder ahn Mööh in den Ammer un haal sik de besten Nööt. Vör den Ammer dreih he de Nutt in sien lütten Poten un verputz se. Dor heff ik em eerstmaal in Rooh laten. He harr sik sien Freten verdeent.
Dorna kreeg he Döss un leep na de Vageltränke. He slapp un slapp. De Tiet hebbt glieks de Vagels nütt. De harrn mitkregen, dat de Deckel vun den Ammer fullen weer un de Eekkater nich mehr dor weer. Twee Amseln kemen anflagen. Se recken ehr Köpp un keken in den Ammer. Denn versöchen se sik up den Ammerrand to setten. Dorbi kregen se sik aver glieks in de Wull un güngen upeenanner daal. Wi dat in't Leven so is, wenn twee sik stried, freut sik de drütte! De Meschen harrn glieks spitz kregen, dat de Luft rein weer. Een na'n annern keem an un haal sik Sünnenbloomkoorns ut den Ammer. Ok en Klever harr dat sehn. He bruuk doch ok wat. Mit den spitzen langen Snavel lang he to.
Dütt ganze Spektakel harrn ok noch anner Katteekers mitkregen. Enes avends besöchen uns veer Katteekers. Een keek över den Rand vun den Lünkendisch un keem denn na baven. En annern weer up den Hocker un haal sik ut den Ammer en Nutt. All wullen wat afkriegen. Dorbi kemen se sik oftins to nah. Denn geev dat en groot Geschimpe un se rönnen krüüz un queer över den Rasen. Dat weer en dulle Jageree. As allens vörbi weer, kemen wedder de Vagels up den Lünkendisch. Dor weer meist nix mehr nahbleven. Se zanken sik üm de letzten Resten. En Gimpelpoor weer ok dorbi. Meschen, Lünken un anner Vagels, all wullen wat afkriegen. Een verjaag den annern. Dorbi wöörn se noch vun en lütt Muus stöört. De harr ok mitkregen, dat up den Lünkendisch lecker Körner liggen deen. So geiht dat in de Welt, de een gönnt den annern nix. För
mien lütten Deerten warrd aver sorgt. De Ammer is ümmer
wedder vull Foder. To'n Anhören hier klicken:
Lesen deit Antje Heßler in holsteiner Platt. |
||||||
|
1.7.2012 |
