Wat heff ik mi freit, as ik düt Johr hier in Holsteen gaaanz veel Ackerbohnen op de Feller sehn heff! Ackerbohnen sünd de Planten, de uns de dicken Bohnen as Frücht geevt. Se seht so smuck ut — en hoge, dichte Teppich mit en moie Struktuur bedeckt de Feller. Ja, as Nich-Buerfru is de Ästhetik een vun de Pünkt, na de ik Ackerfrücht bewerten do Eerst dach ik, dat sünd Luzerne; avers de blöht lila, wieldess de Ackerbohn truschüllig witt blöht. In dat Bild linkerhand sühst noch de witten Blöden an den Stengel.

Siet Uurtieden warrt de Ackerbohn, riek an Protein un Kahlenhydrate, in Europa kultiveert un hett lange de Minschen Nohrn geven. Mit de gröne Bohn is se bloots gaaanz wiedlöftig verwandt, as Hülsenfucht. De dicke Bohn hett dat geern fuchtig an de Fööt, mit Dröögde kann se nich üm; man se bindt ok en Barg Stickstoff, den se later as Grööndung den Bodden trüchgeven kann, wenn de Plant na de Aarn ünnerplöögt warrt.

As de gröne Bohn in Europa opkeem, sünk de dicke Bohn mehr un mehr to'n Veehfoder af — utnahmen even solk Episoden as den 1. Weltkrieg. Dor hett se ehr grote Tied. Denn de Ackerbohn bringt düüdlich mehr Erdrag as so'n gröne Goornbohnen-Plant. Mehr Bohn för de Arbeit also.

Kaakte dicke Bohnen

Nu in'n Juli warrt de Bohnen langsam riep. Avers wat passeert dormit? Landt se etwa op uns' Töllers, mit Zibbeln in Botter andünst, mit Mehl afbunnen un den westfääl'schen Rökerspeck dor rinsnibbelt?! Ha! Dat wüss ik avers. Neenee, dat weer fröher mal; bloots in de mediterrane Köök hett se sik deelwies hollen. Vundaag warrt de Plant bi uns as Veehfoder anbuut, un twoors — en richtig gode Naricht — as Alternative to dat ut Südamerika importeerte, Regenwoold-vernichten, genmanipuleerte Soja. De Deerten kriegt de hele Plant to freten, so dat de Dünge-Egenschapen nich so in't Gewicht fallt. Avers ok in de Biogasanlaag maakt se en heel goden Job, levert mehr Gas as Mais un helpt op düsse Aart, dat dat minner Mais-Monokulturen gifft.

Dat is also en kaptale Plant in veele Hinsicht. Man för mi is se vör allen en Freid för't Oog un en Erinnern an mien Vadder, de twee Weltkriegen beleven müss un 1989, in't Johr vun'n Muerfall, doodbleev. Wüllt wi höpen, dat wi den Freden bewohren köönt un de Ackerbohn nienich wedder as Noothülp gegen den Hunger bruukt.

---

---