De Waldtroll

Text: Rudi Witzke
Biller: Theodor Kittelsen (1857-1914)


To'n Anhören hier klicken:


Lesen deit Rudi Witzke in vörpommersch Platt.


De Wald, de gliekmöödige,
de Hoochwald, de Wilde,
dat dichte Krattholt, kratzt un schraapt uns,
de all hebbt ehr Spuren in uns laten.
Wi hebbt en Stück wiet datsülve Wesen annåhmen.
Wi hebbt em leiv, so as hei is —
stark — un vull Sweermoot.

Lang hebbt wi as Kinner rupkeken to de schwunken Toppen
vun Dannen un Kiefern.
Wi sünd de mächtgen Stämm mit rupgahn
mit Ogen un Seel,
sünd twüschen de starken Äst rümkladdert
un in Hööchten ankamen, wo uns swinnelte
in de weigenden, susenden Spitzen
dor baven in dat wunnerbore Blaag.

Wenn de Sünn sunk,
legten letzt Eensamkeit und Stillnis
sik över de Heid, ruhig un dicht.
Liesing raschelte un russelte dat
Noch maal hier, maal dor.
De Kienäppel, inbött vun de Dageshitt,
knåsterten un knackten.
En dröge Ast pulterte to Ierd.

Un denn aver wöör dat ganz still.
Dat weer, as hölen all dat Aten an,
as leeg dat Holt inhüllt
in swiegen Verwachten.

Dor puckerte dat in uns Harten.
Wi wullen miehr.
Wi bedten,
wi beddelten üm Märken,
wilde, krafftvulle Märken
för uns hülplose Kinner,
de sik noch nich in't Leven trechtfunnen.

Un de düster Busch geev uns, üm wat wi bedten.


Märkenbauk. Foto: Rudi Witzke


Rudi Witzke
In Anlehnen an "Der Waldtroll"
ut dat Bauk "Trolle, Tiere, Taugenichtse - Kittelsens nordische Märkenwelt", Urachhaus-Verlag
12.8.2010

trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet