wi sünd den horizont bestimmt,
ahn barmen warrt wi groot,
staht op un gaht — de tied, de kümmt.
dat johr wacht op, warrt hell un nimmt
uns mit. un dat is good.
stark loopt wi langs de niegen weeg,
uns hart un fell is nich mehr week —
man mennigmaal 'n stoot
sünd wi verklaamt, verbiestert, seek —
denn föhlt wi't, achter uns, orr schreeg:
dat's, as wenn moder na uns keek,
warm, dunkel, stumm un good.
