Sünnenrosen

vun Behrend Böckmann

In'n Heumånd lüchten bannig väl
Sünnenrosen gäl an gäl;
Gråd so as dei Sünn an'n Häben:
Schöner Biller kann't nich gäben!

Dei lütten Knuppen daun sik dreihn
Willen nå dei Sünn henseihn:
Sünnenrosen bläun an'n Besten,
Wenn's sik dreihen hen nå'n Westen.

Wat grot un prächtig ståhn sei dor,
Un ehr Köpp sei sünd so schwor,
Sülfst wenn's in denn Häben rieken
Kœnen's nich dei Sünn ankieken.

Wenn bald von Karns dei Korff ganz vull,
Hœcht sik all dei Lünk ganz dull;
Ward bäten in denn Korff rümpicken
Un denn düchtig Karns uthicken.

Denn Minschen freut ganz dull dei Bläud,
Doch son'n Lünk hett ierst sien Freud
Bi't Rackern un Herümmerkråmen
Mank dei allerdicksten Såmen.