Notizen ut'n Harvstmaand

bild as ut oles kinnerbook
de welt so fertig, heil
all fragen afdaan bet in feernste tied

de feller frie, de heven klaar
de bööm breekt üm in bruun

un jümmers bi de arbeit,
still,
de eer.

un jedeen blick
en märkenbook
en anter in den aten vun mien spraak.

wi sünd en poor.
wi tellt
in düsse welt keen johren;
vun unsichtboren
hannen sünd wi hier stellt,
na anner welt
as door.

de grote wiese buddha woor
toeerst hier boren, as en boor.
still seet he dusend johren so,
in wind un weder, ganz vun stroh.
sien hart slöög warm, sien hart slöög rood
slöög fründlich, still un hartensgood...
un denn, na dusend johren, woor
en minsch ut düssen wiesen boor.
un süh! wied in de welt he geiht
un predigt stille fründlichkeit.

förwiss! de ganze welt, dat All sien navel
liggt hier in't narms, dat stratenkrüüz sien gavel.