Notizen ut'n Harvstmaand


 

en boom as en keerl

al still de geest,
knapp vagelsang.
hooch steeg dat johr.
den knick henlang

is allns al frie,
is allns al licht.
de summer seggt
afscheedsgedicht...

wat boom eis weer,
wat boom ween künn,
blifft nix vun na
as harvstmaandsünn —

wat boom noch is,
wat boom ween kann,
steiht as symbool hier
sienen mann.


 

 

bööm an't summerenn

wat bööm doch weern
den summer lang!
rein sünner tall,
se stünn'n so drang,
meist masse bloots,
vereent un wild,
verveelfacht dör
ehr spegelbild,
gemeensam wokern
foorm dat land...
nu winnt de harvst
de bavenhand.
he strippt ehr sachen
vun ehr füll,
wiel he de seel
frieleggen will...

noch lett dat loof
de sünn nich dör.
man wassen, dat
liggt achter ehr.
dat weet de stamm,
dat weet de bläer;
ehr gröön warrt sachten
ruug un möör.
se föhlt wat groots,
dat op ehr töövt.
— good is't, wenn een
loslaten öövt.


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet