Notizen ut'n Saatmaand


alltied wannert de wulken
annerworrns hen as ik —
dreih ik den kopp man bloots, is al
dat leven woanners, un weg
is de tied —

— de sünnblomen weet liekso de richt
seggt keen toon
un dreiht sik weg.

de stadt kennt geheime
utweeg, de fleegtüüch
hebbt ehr al nahmen, weg sünd se all,
laat de straten trüch an'n grund
vun't bermuda-dreekant vun'e tied.

an'n grund sitt de stadt,
buut riffe, höger un höger,
sülvst ruttokladdern
ut den afgrund, de se is
un den se deper maakt mit ehr hööcht —

— un de weeg an'n grunn föhrt bloots
noch deper dal.

op't land staht starke muern
in't nix, ahn maten, afbiller bloots,
un de weeg

föhrt bloots

vun hier na hier.

mit den irrsinn
muttst di tofreden geven
as mit vigelett un geel,

un 'keen klook is,
schafft sik lütte plackens
in't narms mit schöönsten blick
in't narms.


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet