Notizen ut'n Nevelmaand

de weg vull fullen bläder meent nich, wat he seggt.
in allens düüster liggt en heiterkeit versteckt.
sien leven is ahn nütt un zweck, he is ok nich dat teel —
dat leggt sik lachen in't versteck. düt allens is en speel.

dat apen feld verräädt ok nich, wat achter slier slöppt;
de wulken weet dat un de eer, man 'neem de twee sik dröppt,
speelt se en speel för kinner, en lichte szenerie.
vertövert stamert wi uns rulln. de spelers sünd nich wi.