Notizen ut'n Maimaand 2010. Biller un Texte

Notizen ut'n Maimaand
de spurbahnweg geiht wischenmang, afleggen is he, gröön un lang; un an den weg, da steiht en bank. un vun de bank, da kiekt mi an alleen de lütte wichtelmann! woor he hier utsett? vun wokeen? — lett meist, he dä dat vun alleen. keem sachs ut frien willn hier hin; de wichtel sünd ja stolt vun sinn. he sitt alleen mit hangen arms, he kiekt in't land, he kiekt in't narms, nimmt sik vun allens dat nix an, he is en wichtel, man en mann; un in sin bost, na wichtelaart, sleit ganz alleen en stoisch hart. och lütte mann! dat land so gröön, is maimaand un de welt so schöön — un du, du sittst hier ganz alleen! wees nich so hart to di — un ween.

mit tasten fingers fohrt de sünn schuug över all düt schöne hin — rapsoogen — ünnern finger röögt se sacht sik, liek as wenn't ehr höögt — abermillioonen — glööv dat nich — un treck de wulk vör din gesicht rein vör di sülm: dat röögt di an, ok wenn di nüms süss sehen kann.
Fotos un Texte: Marlou Lessing mehr dorvun: hier Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop. Marlou Lessing