Notizen ut'n Maimaand
|
häwel-toorn
un häwel-mast wulln na'n heven, weg vun de eer scheine, guter
alter mond, scheine! hooch, över den maan, warrt't koolt geihst
du noch an min siet? scheine, guter alter mond, scheine! wat den maan
fasthöllt, lett ok häweltoorn un häwelmast nich verlarengahn
küll un unerbittlich, man mit verlaat. de maan schient
noch. |
|
Dat
700jährige Hamborg-Horn Lerrig is dat Holtgerüst 'neem
de "700" in Stiefmütterchen utleggt weer wat nu jüst
nich wunnert: Stiefmütterchen blöht nich mehr, as dat Johr
sik wannelt. Sogoor to'n Bortsdag warrt doch Horn stiefmütterlich behannelt!! "Nee",
denkt de Mai, "dat geiht nich an. So'n Povertee 's nich good. Ik gah
dor sülvst mit Blöden ran. Schneeweißchen! Rosenrot! Kaamt
mal, verdeckt dat Holtgestell mit rosa un witt Blöden! Ji mööt
doch Horn an'n Ehrendag dat gode Ansehn höden! Un
ji, Armee vun Löwentähns, maakt ji den Bodden geel!" Süh,
un so kriggt ok Horn miteens en Blödensmuck ahn Fehl. |
|
kannst
licht un schadden sehn, womit gewidder friegeevsch üm sik smitt kaprietsch
is't, nich to faten al ehrdat't losgüng. so will solk maigrillenhaftig
wulkenvolk den düwel danzen laten. |
|
na
de löwentähnwisch, fotografeern, nu! en fohrrad liggt an'n
weg. de dat tohöört, sitt al merrn in un deit, wat ik doon wull... nix
warrt se wies: de fotograafsche, versunken in't modell. ik fotografeer
doch, de wisch un ehr, un slieker liesen weg. |
|
Mai-Leed, mit'n
Huulbessen to singen
Pappelflocken,
Pappelflocken,
'neem hebbt ji sik hen vertrocken?
Ünner't Sofa,
achter Dören doot ji dor wull hengehören?! Schallt ji
danzen op de Deel? Lütte Pappeln sünd juun Teel! Lütte
Pappeln schallt ji sei'n,
nich sik ünner Betten dreihn!
Süh!
Juuch plichtvergeten Pack suug ik in den groten Sack flupp!
mit kole Ignoranz. Ut is't mit den Flockendanz! |
Fotos un Texte: Marlou
Lessing mehr dorvun: hier
Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera
heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche
Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte
Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen.
Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is
Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern
an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing |