Notizen ut'n Maimaand


 

 

 

sommersaat

keen winter gifft't för juuch; ji sünd
de infall vun en fröhjohrsstünd —
de kurv, in de ji swingen liggt,
meent leven, dat de kurve kriggt.

 

 

 

 

 

sommersaat II

loopt alle langs, tosamen, jumpt —
mit wuppdich nehmt de bülten!
an'n rand seht ji: de letzte punkt
is nich för juuch gemeensam; elk
löppt op sin egen endpunkt, welk
un dröög warrt de terknüllten
bläder malees…
— hett tied! solang gellt: wass! un wees!

 


richten I

de windfahn weiht un wiest un weiht;
de wulken wüllt nich; rein verdreiht
treckt se na anner richt.
op mahners höört een nich.
opnanner to
strievt wulk un windfahn; denn vörbi;
dat maakt de fahn nich froh.

 

richten II

kanone links, kanone rechts
en steenpahl in de midd —
wenn ji't so good verdeffendeert,
denn kriggt dat jedeen mit
'neem't langsgeiht, 'neem besöök sik lohnt —
dat doorhus na dat laavte land:
antrecken afschreck, striet-bewahnt:
en inladen to'n wedderstand.


en weg

anhollen jachheit, sachen rünnerfall…
sinneer ik, wat ik di betreden schall?
din längde… din vermaak an mi…
de schritt, den ik nich waag op di,
'neem föhrt he mi nu hin?
— ik weet nich, wat du büst, nich, wat ik bün.


(digitaal-buddhismus bi't intippen in't word-dokment

microsoft word hett op allens de anter:
tippt se man bloots ehre fraag in dat feld!
wiesheit vun't fragen! de fraag is de anter:
antern vernebelt; bloots fragen erhellt. )


 

de oogenblick vun'n gedanken
an den vullkamen oogenblick
is vullkamen.

bloots he.

segg nich: "verweile doch", segg bloots:
"du büst
so schön."

 


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet