Notizen ut'n Märzmaand


 

 

 

lütt hungerpahl tosiet
du steihst för mi paraat
an jedeen gavelweg
mit spötterigen raad

lütt schädelsteed an'n weg
vun wissel, muus un rott —
memento mori is
dat eerst un letzt gebott —

lütt galgenboom an'n weg
mien schädel hangt dormang —
an elkeen lerrig twieg
en nich bedacht gedank —

ganz lerrig, sünner naam
bün ik; de höltern pahl
töövt dürig, bit ik kaam —
he weet, he weet dat all...


mit sachte hand maalt ut den busch
de meist versunken sünn
mit lichte, waterige tusch
twee regenbagens hin —

— twee stücken regenbagen links
un rechts, in helles guld.
dat's ehr vermächtnis. se versinkt.
geern blievt wi in ehr schuld.


dat johr, dat nimmt en kehr —
twee sporen loopt dor langs —
segg an, leev fründ, meenst nich, dat weer
för di, för mi de schangs ——?
de telgen hangt twoors dal,
doch warrt se ehrlang gröön.
kaam, krigg de kurv, versöök dat mal,
över de topp to sehn!


hier kehrt wi alle in.
'keen glück hett, blifft hier wohnen.
dat höpen is de eerst un letzt
vun all uns reis-stationen.

denn fremde sünd wi all
in't leven, in de welt.
un doch hett een vör lange tied
hier ruum för uns bestellt...

hier kehrt wi alle in
na all uns exkursionen.
dat nimmt uns fremde fründlich an.
so laat uns dorin wohnen.


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet