Notizen ut'n Braakmaand

 

 

 

 

 


stratenmahn

de lufttoog ritt an di, de dood
kann di elk auto ween.
ok min. vörbi scheest een,
dor beverst du vun kopp bet foot;
man hest dorna keen blatt verlaren.
so tier un taag!
ik nehm mi vör, dat ik so'n schildchen maak:
"ich bremse auch für blumen!"
un dat ik wedder na di seh;
un steihst du dor, so fast un fee,
denn kann ik seker fahren.


an'n weg

büst du en wiespahl, hollerbusch?
wat wiest denn din twee toppen?
ik schall na links un rechts hen gahn?
orr schall ik beter stoppen
un stillstahn? elkeen richt
dücht di de rechte nich;
ik schall hier in'n schadden stahn
un luurn, wat in din telgen huscht,
wat achter dine schadden ruuscht
toföten un tokoppen.


de wooldroos is en arbeitssteed,
saisonbedingt, man seker.
'neem minschen nix as tier in seht,
sünd immen ja wied klöker.

wa hild dat in de blooms togeiht!
dat geiht üm't överleven.
un jedeen, de dat nich versteiht
un fuul is, minnacht se un dreiht
— so is dat bi geschäftslü even —
de kamera den achtersteven.



 

fru holle gifft
ehr verspreken
över dat ganze land:
— nüms
kennt dat genau
avers
se warrt dat hollen
ok düt johr.

de hollerbusch
is himmelhooch.



Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet