Notizen ut'n Sneemaand

dat niege johr lett noch nüms rin,
wi mööt noch buten töven.
so bissig warrt de hund nich sien,
dor mucht wi nich an glöven.
veertig perzent vun uns sünd swart,
doch all hebbt wi en godes hart,
gedüür un faste toversicht:
de döör blifft nich för jümmers dicht!

noch steiht tomerrn de wiehnachtsdann
mang springbrunnen mit apen hann —

noch bitt de dood sien grientje driest
in knaken, as de föten krüüzt —

— un düüster blifft dat weder, man
kiek blangenbi, kiek ok an'n rand,
stapp af vun'n padd, gah nich vörbi,
bummel en beten rüm, un süh,
dor warrst en swacke schrift du wies:
mang allens düt liggt't paradies!

hier töövt wi geern mit fasten sinn:
sien puurt geiht op, wi kaamt dor rin!