Notizen ut'n Christmaand

op't land avers
driggt sogor de verfall
en sachter gesicht
kiekt di
direktemang
dal

wenn du di afwennst
steiht dat noch dor

de gottsanbedersche hett sik verbiestert
un is in nöördlich winteralpdroom landt.
se wringt ehr döödlich hannen, fleht un swiestert —
heff du keen gnaad mit ehr! dat is bekannt,
dat se den eersten, de ehr mööt, verslingt
un denn noch deper in de kolen lannen dringt.
denn nienich se, bloots anner sünd verreckt,
barm ehr in'n snee düt tropische insekt.