Notizen ut'n Christmaand


wintergewitter

stumm is
de ekenblixen
dunnerslag
un dochen
stah ik drapen

starr, as en
momentopnahm
för jümmers

de stroom flütt
af
dör de eer
as weer ik nix

vör en egen
unsichtborn himmel
steiht
dat gewidder
steiht stuur
ahn acht för
allens
bestännig as
heidnische götter
blind
vun blixen

ok noch bi nacht


 

lüttje sünterklaas vun holt,
'keen is vör em bang?
wat he smüüstert, wat he grollt,
hett ja keen belang.
ok sin sack bargt ja keen gaav,
is bloots holt un dood.
levig un na baven reckt
is alleen sin rood,
un dat lett, as wenn he seggt:
"wohrt sik, lüüd, ji weern nich braav!
süh, min rood is scharp un lang!
schechs will ik ju geven!"

man wi sünd ok nu nich bang.
is din rood ok noch so lang,
kannst ehr ja nich heven!


rood

un jümmers lett
düt rode wied af.
as tokamen glück
as verleden glück
wied af, bloots in't kieken
to sehn,

as harr en
geist
dat wegtövert vun dat "nu" un "hier"
dat wi nich
na griepen köönt.
reck en hand:
dat rode verswinnt.

 

 

 

 

de geist
is de geist
vun't griepen.

segg: ik sülven bün
de rode woold...

nu kannst
togahn op de wooldkant
verleden un
tokamen glück
höört di to.


De Biller laat sik per Klick vergröttern.
Trüch kaamt se denn mit den Zurück-Knoop vun'n Browser

Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet