Notizen ut'n Christmaand


nacht: orion, deep an'n heven

üm us is
keen wiehnacht
bloots
en ungeheuren winter


 

 

 

man liekers gellt:
dör alle welt,
in snee un blööd,
sünd wi behöödt.


de kinnerbööm, as kinner sünd,
bekabbelt sik un lacht,
knufft sik un balgt sik, kind un kind,
swingt sneeballn in ehr zoort geäst,
begaht lichtföötsch dat winterfest
unsichtbor ok bi nacht.


 

 

 

 

 

 

 

 

 

bloots schöönheit, nich to'n fastholln, dreiht
snee dat gelänner nieg:
en swung vun elegante läng,
en leeftallig lütt zisslaweng,
en strakeln över't knie;
un allens knapp ehrdat he geiht —
in't starven, in dat daun, besteiht
sin letzte töverie.


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet