Notizen ut'n Aarnmaand


 

skaldensommer

de aarn is binn,
allens roht.
keen vagelluut
röögt sik in goorn,
bloots de wind
pappel ehr bläer.

nachtens lang
luuster ik op,
bi windlicht lesen
orr in düüster
kieken na melkstraat
un snuppenfall.


de planten sünd för steden blind.
'neem s' henweiht, mööt se diegen
orr ünnergahn. de autobahn
lett nüms den kopp hoochkriegen.

man liekers wasst't un höllt sik fast
an utsichtslosen grund.
verstümmelt ding! man nix bedwüng
sin jümmers nieg "na und?".

dat planten sünd, so as se sünd,
dat maakt de welt wat willer;
en minsch — as wi — ehr wied vörbi —
süht sinn- un sinnlos-biller...


uuroles bild vun'n sommer, sommerland,
dat rusen vun de wulken un vun't gröön,
so düüdlich kannst dat hören, aten, sehn
un blifft doch jümmers wunner, unbekannt —


mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet