Levenskunst von Lessing

Hanning Schlau

„Dat is doch würklich sonnerbor“,
secht Hanning Schlau tau Vedder Fritzen,
„dat blot dei Rieken inne Welt
dat allermierste Geld besidden.“

Hmm, tja, wosaken kann dat sien?

 

Dei Rägen

Dei Rägen höllt noch ümmer an!
So barmt dei powrig Buersmann.
Doch ik ward blot tau hüren sien,
wenn Rägen föllt in minen Wien.

Keep cool, Lessing: Solang de Buddel baven to is, kann nix passeern!

Dat Paradies

Sien Glück för einen Appel gäben,
O Adam, wat för ein Begier!
Harr ik an diene Stell süllt läben,
wier hüt dat Paradies noch hier.
 
Wat œwer, wenn dat anners kåmen,
Dei Probefrucht von'n Wienstock wier?
Wat denn mien Fründ? — In Gott sien Nåmen,
Denn wier't dat Paradies nich mihr.

Dei Fulheit

Daun un Iewer pries ik nich.
Daun un Iewer priest dei Buer.
Ja, dei Buer sülben secht,
Daun un Iewer ward em suer.
Ful tau sien, dat is mien Plicht;
Ful sien steiht mi tau Gesicht.
 
Brauder, låt dat Bauk vull Stoff.
Wisst du länger mit em wåken?
Morgen büst du sülben Stoff!
Låt uns ful sien in all Såken.
Blot nich ful tau Leif un Wien,
Blot nich ful tau Fulheit sien.