Dat is Harvst. De Bööm hebbt noch ehr Bläder, aver in de Wischen treckt Nevel op un töövt op den Sünnopgang, dat de Sünn em verdunsten maken kann.

Ik nööm düt Bild "Stikelkamp". Stikeln sünd Disteln un de Kamp is dat Feld. Hüüt is Stiekelkamp ok en smuck Dörp, aver de Naam vertellt en Geschicht, denn dat moorige Land ümrüm hett lange Tied nich mehr as Stikeln dragen. Hüüt seht wi dörch Stikelwier in'n Vörrergrund dat Veh grasen, vörn staht de Distelblööt, de Blöden vun'n Brummelbeerbusch un vun'n Löwentähn. All heff ik hier ok buten ehr Johrstied optreden laten, wieldat se typisch för de Landschap vun mien Heimat sünd.

---

dör stikelwier seht wi de welt
un stikeln driggt de grund
man gröön is wischenland un feld
un an den tuun, de uns hier höllt,
dor blöht de blomen bunt

dör nevelstriepen kiekt wi klamm,
de sacht dat veh ümweevt;
un langs den tuun folgt wi den damm
dör't moor un denkt: wo wunnersam,
dat wi düt land so leevt!

2.10.2022