Wunnerwarken up Juist

Fantastische Geschicht vun Ursula Gressmann; oostfrees'sches Platt

Temelk leeg is dat hier up Juist — sünner Lü — mehr as anners gifft dat Möwen, Kraans, Peer und Fisken in de See. In't Loog, dat Westdörp van dat Eiland leven man blot n'paar Minsken. Fiskerlüü, enig Buren — of beter seggt enig Strandrovers — un de een ok anner Kaptein ut de Havenstadt Emden. De Kapteins ut Emden sünd old un neet alleen. Se wohnen eerst up Juist, wenn dat Navigieren to stuur worden is, of wieldat hör Schipp sunken is.

De dree Juister Töverskes — Wattöverske, Dünentöverske un Strandtöverske — sluntern vandaag dör dat sülvern Dünengras. Nix geev dat to doon. De dree missmodig Töverskes heten: Riefke, Tomke un Telse. Alls hebben se probeert, elkeen Töversprök. Sogaar splinternakend hebben se danzt, bi Lechtmaan an'd Strand, un daarbi lusig klöömt.

Alltied weiht de fine Sand, un de kumplizeert Töverspröken sünd haast neet to verstahn. De Stöötwind reet de Worden van de Lippen. Uplest sull denn n'staatsken, mögelkst blonden Kaptein sien Schipp up Grund setten — bi't Borkum Riff. Dat wünsken sük de dree Töverskes. Good toweeg sall he wesen. Gesund und kregel för Riefke, Tomke un Telse up de Strand van Juist.

Bit nu hett dat nix as'n Elmsfüür up de Fiskerbooten geven, bi hör Töverspröken. Mitmaal blifft Riefke stahn un seggt: "Oh", nochmaal: "Oh, oh", un se düddt to de See. Planken, Kisten un Breden drieven in de Drifft. Een Möwe hett sük up de grootste Planke hinsett un nu bickt se ieverg daarup herum. En Luud, lies as dat Mauen van en neej born Kattje, was to hören.

Riefke wötert an de See, jumpt in't Water un swemmt gau hen to de Plank mit de Möwe bovenup. Allerbest könen Töverskes swemmen, ok wenn nüms dat glöven kunn. Tomke un Telse wunnern sük. Se stahn sünner Bewegen an'd Kant un luren, wo Riefke tegen de Drifft angeiht. Vööls to verdattert weren se, um to helpen.

Nooit gung Riefke bitlang ut egen Stücken in'd See. Fix kummt se nu all weer torügg swummen un stött de grote Planke vörut. Up de Planke sitt en lüttje Backje un in dat Backje bewegt sük wat. Düdelk was swack wat to hören. De Schippskatt mutt dat wesen — und de dree Töverskes freien sük all. Up Juist geev dat keen Katten un egentlik bruken richtige Töverskes en Katt. Best sall dat en swart Katt wesen.

Uplesd rögen sük Tomke un Telse un se trecken Riefke mit Planke un Backje an'd Kant. Sacht maken se dat Backje open, mit hör scharp Mesten. Dat Holt was'n Stück of wat ramponeert. De Möwe hett dat daan, mit hör Snabel. Dat düürt neet lang un de Decksel was of.

En lüttje Jungske mit lechte Haar liggt in dat Backje un lies jötert he. Tegen hum lagg en Stückje Papier. Daarup steiht: "Wi sacken off, de Jungske… ik beed holl d'r an…" — keen Naam, keen anner Woord.

So is't all utkomen, wat de dree Töverskes sük wünsken deen — un well weet, womögelk word de lüttje Jung later ok en blond Kaptein mit sien egen Schipp.

Mitunner, dat kummt blot hen un weer mal vör, denn hören de Bestlüü up sien Schipp Froolüü proten in de Kapteins Plicht.
Aver neeimoodske Bestlüü glöven neet an Spökeree!