Dat Foto baven wiest en Deel vun den veriesten Hamborger
Haven; nerrn is de Duckdalben. To de twee Fotos, avers sünnerlich
op den Duckdalben heff ik vör stückerwat Johr Riemels in
bestimmte Foorms un Tiedstile maakt.
1. Skalden
De Skalden weern de ooldnoordschen Dichterslüüd vun de Edda-Volkssage
un an de Höff vun de Wikingerkönige.
2. Barock
Hier mööt de grote Andreas Gryphius,
avers ok Barthold Heinrich Brockes as Vörbild ran: dat Sonett
in'n Alexandrinervers — mit'n Moral
achteran natüürlich!
O Duckdalben, de du, vun Ies reinweg ümslaten,
Di dochen noch tohööcht, ja rop na'n Heven reckst!
Dien Holt man gries un möör, de Bucht, 'neem du in steckst,
Trennt sünner Barmen di vun wied entfeernte Maten;
Un du ahn Wedderstand hest di ümfaten laten
Vun scharpe Schollen Ies. — Wat du för Biller weckst,
Wenn du de witte Wööst slank mit dien Schadden deckst!
As Wiespahl glitt he langs de fraren Waterstraten.
Man binnen in di sülvst slüttst du dat
Ies ja in.
Dien Veerkant höllt dat fast; sien Hööcht wiest us
op hin:
Nich di bloots hett dat Ies, nee, du hest dat ok fungen;
Un mehr noch: Dat steiht nu so hooch nich, as't maal
stünn. —
So wiest dien stille Sieg ok mi den depern Sinn:
Ümarm, wat di bedrängt, denn bliffst du unbedwungen.
3. Expressionismus
Na keen besünner Vörbild, dorto is mi düsse Epoche
noch to neeg.
ordnungen
hebbt di upstellt
un woorn vergeten.
du keekst de scheep
jümmers bloots na
jümmers
an start, so lang
dat du dat teel
vergüttst.
hannen, de
di bunnen hebbt,
leevt
nu ni meer.
laat
dien gedankens los,
gah
op grote fohrt,
schriff
en postkoort an di
ut feerne länner.
lees, wenn du trüchkümmst,
in gedanken dien wöör: gifft
nix mehr to seggen.
