Kunstwarken to'n Dodengedenken in Hamborg: | ||
November St. Nikolai vun Katja H. Renfert November, de Nevelmaand, ward uk Truurmaand nömt.
In't Karkenjohr is dat de Maand för't Besinnen un Gedenken.
An de Willy-Brandt-Straat 60 in Hamborg steiht de Kark St. Nikolai. Se is 1195 as lüttje Havenkapell buut worrn un weer as ehemalige Hauptkark een vun de öllerhaftigste in Hamborg. Bi'n grooten Brand 1842 weer se afbrennt, aver wedder opbuut; un 1874, as se wedder fardig weer, weer se dat gröötste Gebüüd op de Welt! Man blots 69 Johr later, an'n 28.7.1943, wurr se in'n Krieg dörch de Angriffe ut de Luft swoor ramponeert. De Toorn un'n poor Överblievels vun de Muur sünd stohnbleven as Mahnmal gegen den Krieg. Op düt Gelände stoht 3 Skulpturen vun de Hamborger Künstlerin Edith Breckwoldt: de Erden-Engel, dat Friedensgebet un Die Prüfung.
De ingelsch Titel vun de Prüfung is The ordeal. Dat meent: Tortur. En Tortur is, wenn Minschen dat op afsehn, annere Minschen physische un psychische Gewalt antodoon.
De Skulptur Die Prüfung is vun de Künstlerin as Erinnern an de Gedenkstätte Sandbostel in Niedersachsen maakt worrn.
Sandbostel liggt 60 km westwarts vun Hamborg, 9 km südern vun Bremervörde. In Sandbostel weer vun 1939 bit 1945 een vun de gröttsten Kriegsgefangenenlager. Mehr as 50.000 Minschen ut veele Länner sünd dor dootgahn. Uk so wat bi 10.000 ut dat Konzentrationslager in Hamborg-Neuengamme.
För den Sockel vun de Skulptur hebbt Schölerschen un Schooljungs de Original-Steen vun de Baracken ut düsset Lager sammelt. Ik sülm bün eerst nach'n Krieg op de Welt kamen, un dor bin ik froh över. Ik hoff, dat veele Minschen sik düt Mahnmal vör Ogen hollt un dorto bidraagt, dat beten mehr Freden op düsse Welt is.
|
||
|
||
Doden-Sünndag in Ohlsdorf vun Katja H. Renfert 1816 hett König Friedrich Wilhelm III. vun Preußen den letzten Sünndag in November as en allgemeenen Fierdag för de evangelisch Kark in't leven ropen. Dat is en Nadenken över dat egen Leven un den Dood, Tiet un Ewigkeit, aver uk, üm an dode Minschen to denken, de wi leeft harrn. Dood bedüüdt de Grenz vun dat Leven, den Verlust vun'ne Levensfunktionen, den Verlust vun en Minschen. Aver wenn düsse Minsch swoor krank or bannig oolt un gebreeklich weer, is dat uk en Erlösen för den, de sturven is, un de Levenden. Dat Starven is de Övergang vun't Leven in den Dood. De Bildhauer Hugo Lederer (1871 1940) hett en Skulptur maakt,
de en Fru as den Dood wiest. He nömed sien Wark Dat Schicksaal.
Düsse Skulptur steiht bi Kapell 7 op den 1877 as een Park anleggten Central-Friedhof in Hamborg-Ohlsdorf, den gröttsten Karkhoff op de Welt. Op düssen Karkhoff sünd 12 Kapellen; dor is een Krematorium, dor sünd Mausoleen un en barg anneres to kieken. To'n Bispeel vele vun Künstlern schapen Graffsteden. Vele bekannt Lüüd sünd dor begraven, uk de eerste Karkhoff-Direktor Wilhelm Cordes (1840 1917). Op de groote Anlaag gifft dat Bänk to sitten, utrohn, Tweespraak holen, de Natuur geneten, to Roh kamen. Un Sööt un Waderlööp as en Symbol för Lebennigkeit, dat nich en beten verlorengeiht op düsse Welt.
In een Strooph vun siene Gedichten schrifft de Dichter Ferdinand Freiligrath (1810 1876): O lieb, solang du lieben kannst! |
||
22.11.2010 |