 |
|
Dörch dat Johr: Versen un Vertelln vun Hans-Hermann Briese
Up de Barg Söch
Nochmaal! Lüttje Kinner könen daar neet genoog van kriegen. Mama, Papa, Oma, Opa, se mutten still weer upseggen, wat se vördeem al teihn, twintig Maal seggt hebben. Denn kann dat lüttje Wicht of de lüttje Knevel sük reinweg neet mehr inkriegen vör luter Lachen. Se geven daar nix na, dat weer un weer to hören. Dat geiht denn so: Achter 't Sofa versteken un denn
hoog komen — "Kuckuck!" Adriano mag so geern, wenn ik hum sacht in sien Buukje kniep un sing: "De Speck, de Speck, de Speck mutt weg." — "Nochmaal!" Man dat löppt ok mit en Vögel. Well harr dat
docht?
Na en Settje mutt de Drussel en körte Paus inleggen,
Lücht to halen.
Ik harr mi troot Ik danzde un sprung Ik leet mi Flögels wassen Ik sprenkelde Füürklören
Football is sien Leven Waar harr he as Kind van dröömt? Van Football. Much he anners ok neet so geern lesen, wat harr he in sien Schapp stahn? Footballboken. As lüttje Knevel kennde he hör all: De Footballstars. An sien achte Verjahrsdag kreeg he sien eerste Fottballschoh. He is nu veeruntwintig, man sien eerste Fottballschoh hangen noch alltied an de Wand van sien Kamer. Sien Kamer in dat Huus van sien Ollen hett he behollen, he hett gode Arbeid un en leve Wicht ut dat Nahberloog. Wat will he mehr? All kunn so mooi wesen, harr he de Elvmeter neet verschoten. Wo kunn hum dat unnerloppen? He un sien Kumpels ut dat Loog harren doch dat beste Spööl maakt. De Elvmeter jüst vör dat Enn stunn hör to! Un sien Saak was 't, de Elvmeter to scheten. He was de beste Mann up de Platz, de Star van dat Loog. Un dat gung ja um wat! De eerste Stee in de Kreisklass. Well daar satt, kunn wiederkomen, in de Bezirksklaas. Sien Loog of dat Nahberloog, daarum gung 't. He sücht sük vör dat Toor stahn, Oog in Oog mit de Toorwart van de annern; se beide, he un de Bröör van sien Wicht; se beide mit eernste Gesichten. Wo he anlööpt, wo de boverste linke Eck sük in sien Kopp fastsett, wo he mit de Foot en körte Dreih maakt, wo he küürt, wo de Foot mit Wumms tegen de Ball haut, wo de Ball flüggt un flüggt, wo de Ball over dat Toor wegflüggt, wo he sük bit in alle Knaken verfeert, wo hum de Sweet utsleit, wo he denn nix mehr höört - blot na en Ewigheid de Fleitpiep van de Schiedsrichter. Ut dat Spööl! Ut mit de eerste Stee in de Kreisklass. Dat nüms mehr wat mit hum to doon hebben will, dat sogaar an de Arbeidsstee de Lüü en Boog um hum maken, dat kann he vullhollen. He hett ja sien Ollen, un he hett sien Wicht, de to hum stahn. Wat he neet vullhollen kann: He sitt sied veer Maant up de Bank, waar de sitten, de daarup wachten, dat se spölen düren. He sitt un kickt up dat Spöölfeld, weet, wat verkehrt löppt, weet, dat he dat beter kunn, wacht, dat se ropen: Koom un spööl! Man nüms, de sien Naam röppt. Fottball is doch sien Leven! He fraggt de Bröör van sien Wicht, of he woll in dat Nahberloog mitspölen düürt. "Ja, koom un spööl. Wi könen di good bruken!"
In sien egen Loog steiht he blot noch vör Dören up Slött.
Bi de Backer sünd de Stuutjes nett verköfft, so he welke hebben
will. Elk wiest hum lever de Hack as de Tonen. Man dat is 't neet all:
Ok sien Ollen laten se lieden: 'snachts quälen se mit dat Telefoon;
Kinner smieten de Müllemmers an de Straat um, klauen Blömen
ut de Vörtuun, laten de Höhner herut. Un an en griese Sönndagmörgen
flüggt en Football dör de Ruten midden in de Köken tüsken
Plöttjes, Potten un Pannen. Anner Sönndag bi dat Footballspööl Loog tegen Loog liggt de Ball weer up de Elvmeterstee. De beste Mann sall scheten. De beste Mann schütt. An dat Toor vörbi! Nu hett he heel nix! Neet maal sien Wicht will weer wat van hum weten. Waar sall he hen. Football is doch sien Leven! |
|
Bild 1, 3 un 4: Beate Briese 22.3.2025 |
He
lööpt un löppt un schütt un schütt un knallt
een Ball na de anner in dat Toor. De Kinner in dat Nahberloog kieken
nu an hum hoog — he is weer de Star!