Dörch dat Johr:
Johrsenn

Versen un Vertelln vun Hans-Hermann Briese

Denk um Mallorca

De Wunn brook weer open, as dat up Wiehnachten gung. Neet blot, dat de Gedachten tegen Enn van 't Jahr still wat düüster worden, un hum 't noch faker na de Karkhoff truck, waar sien Tomma lagg. Ok na Mallorca hett he to disse Tied en sware Lengen.

Veer Jahr was he nu al neet mitfahren. De eerste Vörwiehnachtsted - na, dat kunn seker elkeen verstahn. Bi dat tweede Maal harr noch schreven: "Leve Frünnen, siet sess Jahr sehn wi uns elke Wiehnachten up Mallorca. Ik denk so faak an Jo. Ik was so geern bi Jo. Man, verstaht, ik kann noch neet ..."

Se harren hum en Postkaart stüürt, mit en Bild van Porto Christo — Dat blaue Water! Un de gleinig Sünn! — se harren hum dat Allerbeste wünsket, un se harren all mitnanner unnerschreven: "Van Harten" — Hans un Elli, Alida un Georg, Hedwig un Hajo, alltied H un H, Joost un Renate.

Wenn se fröher en Kaart schreven, damaals in de eerste Adventstied, as se sük kennenleerden, stunnen daar ok noch Tomma un Joke unner.
He dach so faken daaran. Ja, wo kunn dat angahn? Bi dat eerste Avendeten in dat Hotel kwammen se bi de acht an de Tafel to sitten. All wassen se so um de söventig, de een wat mehr, de anner wat minner. Un nix as Spijöök in de Kopp. De acht wassen van en Kegel-Club. Butenoostfreesen ut Bochum.

He, Joke, was toeerst so klamm. Dat grote Hotel! De völe Minsken! Un denn glee hum ok noch dat Glas ut de Hand. All vull van Roodwien!
Wo was dat noch? "Schiet!", reep he.
Un de annern mit een Mund: "Sympatico!"
"Ji hören nu bi uns!"
Un denn: "Segg, wo heetst du? Un wo is de Naam van dien Froo? Willen ji bi uns mitdoon?"
Ha, was dat en Avend. Was dat en Nacht! Sovööl Spaaß harren se hör Leevdesdag neet hatt.

Un Tomma! Se, de anners so reselveert was, se bleihde as en wunnerbare Blööm. Se gung ut sük herut, leevde, leevde up. Se harren Feerjen as en Bruudpaar. Na sovööl Jahren kunnen se sük tomaal hengeven; un spreken over dat, wat se up 't Hart harren. Maal vergeten de Jahren vull van Arbeid, de Sörg um Kinner un Enkelkinner. Blot leven. Föhlen. Leevde geven.
So as de annern, de Frünnen van Bochum. Jungeja, de Rheinlanders, de hebben Levenslüst!

In 't Huus gaff Tomma sük alltied weer as anners. Man gung dat up Wiehnachten an, so kwamm en Blinkern in hör Ogen. Un keek nüms hen, eide se hör Joke ok maal weer over 't Haar, gaff hum heel sacht en Duutje of kneep hum ok maal in de Achtersten.

Un denn hen na Mallorca! Hochtiedsdag harren se ja in Maimaant. Man in de Wiehnachtstied up Mallorca, to Huus all gries in gries un elke Dag lüttje Welt, up Mallorca wassen se weer jung. Se funnen Spaaß an Saken, waar se anners neet maal an denken kunnen. Wat denn doon!
Veer Jahr harren se Vörjahr midden in d' Winter.

In 't Vörjahr was 't, as Tomma van hum gung. In buten was all ant Spruten un Bleihen. De Sünn lüchde to de Ruten in, as Tomma för dat lesde Maal de Ogen opensloog, un hör Blinkern was daarin. Un as se sacht un heel leev see: "Denk um Mallorca."

Veer Jahr was dat nu her. Un siet twee Jahr nix höört of sehn van de Frünnen ut Bochum. As mitmaal en Breev ankwamm. Van Alida.

"Leve Joke", so schreev se, "kummst Du ditmaal weer na Mallorca? Ik bün so allennig. Ik much Di alltied so geern lieden, as Georg noch leevde. Georg is vör twee Jahr stürven. Ik wull Di 't neet schrieven. Ik wuss, Du harrst mit Di sülvst to doon. Nu treckt mi dat weer hen, na Mallorca. Dat Leven is doch so kört. Ik leev noch. Ik kann noch Leevde geven. Koom na Mallorca! Laat uns beide en Kamer nehmen. Koom!" Se harr unnerschreven mit "Van Harten. Dien Alida".

Un en P.S.: "Denk um Mallorca!"

Tee maken

Bevör man sük de Tee ingütt,
Haalt man sük Water ut de Pütt.
In d' Ketel mutt dat Water koken
Up dat gleinig Füür in d' Köken.
Oostfresen-Tee in d' Treckpott dann.
Dat zissend Water flütt in d' Kann.
In d' Treckpott smakelk Tee nu treckt.
Geev acht, dat he neet kookt direkt!
In d' Tass up d' Kluntje, de sacht kraakt,
Van d' Kluntje lüttje Stücken maakt.
Rohmlepel leggt sien witte Good
As Wulkje up d' Tee, de golden-rood.

De Rietstickmöhlen

Tegen fievteihndusend Rietsticken harr he bruukt, over dreehunnert Rietstickdösen vull. He harr ja Tied hatt, damaals in dat Krankenhuus, na de Operation.

Eerst meenden de Dokters, dat he dat Been hergeven muss. Man denn hebben se dat doch henkregen, kunnen sien Been redden. Woll humpelde he noch, truck dat Been na. Un sloog dat Weer um, kunn he dat good marken. Ok wenn he up Koppsteen lopen muss, so as vandaag up de Markt bi dat Stadtfest, sehrde dat Been. Man he wull ok geern Spaß hebben, de Musiek hören, in de Buden un Telten kieken. Dat stunn hum ja woll to. Of neet? Besünners freide he sük up de Flohmarkt van de Kinner, daar achtern unner de Klockentoorn.

De Krankenhuustied was neet verkehrt. He harr vööl over sük nadenken kunnt, harr maal en Streek maken kunnt unner dat, wat he bit daarhen beleevt harr.

De Rietsticken hulpen hum, sien Rüst to finnen. He harr sük vörnohmen, en Möhlen to boen, en Möhlen ut dusende van Rietsticken, akkraat mitnanner verkleevt. Riekelk stuur was, de Flögels hentokriegen. Man he harr dat vermeet kregen, nett as de Dokters sien Been.

De een van de Dokters harr sük faken an sien Bedd sett, tokeken bi de Kleveree, hum de een of anner Tipp geven. De Dokter wull ok wat over hum weten, sien Kinner un Enkelkinner. Ja, de was recht, de Dokter! Se harren sük rein wat anfründjet.

De Rietstickmöhlen was klaar worden, jüst an de Dag, as he na Huus hen düürs. He harr de Dokter de Möhlen schunken, mit Dank för all.

Würkelk, hum gung dat neet slecht. Un mit dat Been sull dat in de tokomen Tied seker noch beter worden. Radfahren kunn he al weer best.

Dat gung hum dör de Kopp, as he tomaal sien Rietstickmöhlen sach. En lüttje Wicht harr de vör sük stahn, up en Deken, tosamen mit olle Boken un Spööltüüg, to Verkoop. Up en Stück Papp harr se de Pries schreven, fiev Euro för de Möhlen.

Ok hör Naam stunn daar.
Dat was de Naam van de Dokter.

As en Mest schoot de Pien in sien Been.

Lamento

Over Charkiw örgeln Raketen
Schrapnells klimpern in holle Husen
Staccato tacken Maschiengewehren
In heel grelle Klang giert de Dood dat ut

En eenzig Requiem de Stadt
Ut de Kellers dat Lamento
Olle Frolüü singen de Heergott vandag
In de Diskant van dat Piengereer

De Siegers sünd keen Triumphmarsk nöderg
Sükse Siege sünner Oratorium
Sükse Siege sünner Magnificat
De Siegers sünd keen Triumphmarsk nöderg