Dor in den Park, wat mutt ik hören?
Dat is en Ruckeln un en Röhren
dor steiht een in de Toppen hooch
en Apparaat, en Keerl mit Soog!
He hett de hoge Böök tofaat
se is meist af dat is to laat!
Nu steiht he dor un simmeleert,
welk Ast de Böök as neegst verleert.
Nu hett he sik opletzt entscheden,
röhrt mit de Soog un geiht an't Sneden!
Un an den Borrn de Häcksler sitt,
de maakt dor de Bescherung lütt.
De Häcksler häckselt, kriescht un puust.
De Sogenmann soogt af den Knuust.
De Saak is bloots to'n Schien duellig:
De Soogmann siegt, de Knuust is fällig!
He smitt em dal, un mit Rumpumpeln
senkt sik de Knuust na siene Kumpeln.
De Soogmann kiekt mit köhle Roh
sien Kumpels bi't Wurachen to.
De Kumpels, de an'n Bodden leevt,
hebbt bloots een Bahntje, dat se öövt:
Se rüümt den Häcksler vull. De sprütt
den Boom denn wedder ut, man lütt.
Oha, dat geiht nocheens an't Sogen:
Nu geiht dat al de Kroon an'n Kragen!
He soogt un soogt mit köhlen Moot
de nerrn blaast "Halali Boom doot!"
De grote Kroon na'n Bodden suust.
Ik stah un knips, wieldess mi gruust.
De Boom is ut un all. Fründ Hein
maakt seelenruhig sien Warktüüch rein.
He mutt sik nämlich nipp üm kümmern,
de Laag noch wieder to verslimmern:
Sien Hubsteiger, de fohrt em mal
so'n beten an den Boomstamm dal
bit na en lütte Böök tosiet,
de he nu ok de Kroon afsniedt.
De lütte Böök is nu verstümmelt.
De Soogmann is längst opgehimmelt
un maakt sik wedder an to schaffen,
de grote Böök hinwegtoraffen.
De Saagspään stuuvt vun schändlich Doon.
Ik mag nich mehr. Ik mutt nu gohn.