Oosterhaas Zuckersnuut

vun Hanne Hinz

Dat wier mal ein Oosterhaas, de hett Zuckersnuut heiten, ja, un dat wier hei ok. Un worüm hett hei so heiten? Na, ji koent nu mal raden. — Ja ja, so is dat wäst. — Zuckersnut, de Oosterhaas, naschte, lickte, slickerte as ein Lickertähn. Un ümmer werrer lickte hei, un dat wier kein Wunner nich, ofteins ded em sien Büker weih, ach sooo weih.

Oooh, de Buuk is vull un deit sooo weih!

Ümmer, wenn Oostern, wi seggen ok Paaschen, mit dat Frühjohr ranrückte un Oosterhaas-Vadding un Oosterhaas-Mudding de välen Eier vergnäucht kakelbunt anmaalten, hm, denn slickerte Zuckersnuut — keinein süll dat seihn — väle, väle, väle säute un grote Schockelor-Ostereier. — Ach, so männigmal hett em sien Haasen-Büker so weih daan. Wat hett dat in sien Büking räten un knäpen! Un mi dücht, hei löppt all mit 'n tämlich dicken un rund'n Buuk rümme. — Hm, wecker von juuch hett ok all 'n lütten Zucker-Schockelor-Dick-Büking?

Jichtens an einen Dach vör Paaschen schimpte Coco-de-Fleiger, de utknäpen wier, as ein Papagei, un dat wier hei je ok: "So geiht dat nich", denn hei harr allns von baben ut de Luft seihn. Un wiel Coco-de-Fleiger ein kakelbunte un klauke Vagel wier, un soooooo hoch un wiet fleigen künn — hei harr je twei grote Flüchten —, suuste hei swupdi-wupdi as de Blitz nah Soebenpunkt, den Marienkäver roewer.

Coco-de-Fleiger säd: "Wi möten wat daun, du kennst doch de Geschicht von Zuckersnuut?" — "Ja, ja, ick weit 't all", nickköppte Soebenpunkt. Un wiel hei all bäten wat klauk wier, sett'te hei sick up Coco-de-Fleiger sien' Rügg un sei seilten den Häben henlang nah Mule-Mule-Muschikatt. Katten sünd kläuker, väl väl kläuker.

"Ick weit all wat", un Mule-Mule-Muschikatt jök sick achter de Uhrn. "Kuno-Wau, de Hund, buttelt doch tau giern in de Ierd rüm."
Dor wüßten 's all Bescheid.

Nu hüppten un flögen sei nah Kuno-Wau. "He, du muttst ein'n Wöttelgorden för Zuckersnuut bugen, du kennst doch de Geschicht von Osterhaas Zuckersnuut." Kuno-Wau, de Hund, wier nich doemlich un hoegte sick einen. "Ick steck Wötteln mit de Spitz nah ünnen in de Ierd, un baben is je denn de gräune Puschel, dat Wöttelkruut, — un denn, ja denn tüdern wi Schockelor-Ostereier baben an, — un denn, un denn maken wi vörher ein lütt Lock in jedet Ei, pusten in ein Ei Zucker in dat Lock, in ein anner Ei pusten wi Solt in dat Lock un in all' de annern Eier Päper, Päper, Päper, nicks as Päper!"
Dat hebben sei denn ok so maakt.

Nu wier dat jüst an ein'n Vörjohrsdach endlich so wiet. Coco-de-Fleiger, Soebenpunkt, Mule-Mule-Muschikatt un Kuno-Wau seten all achter den Busch up de Luer.

Zuckersnuut süht de Oostereier in dat Wöttelkruut! De Wötteln ünner de Eer süht hei nich. Un hei weit ok nich, dat bloots dat eerste Ei sööt is...

Zuckersnuut, de Oosterhaas, hüppte vergnäucht in den Dach. Denn sehg hei, wat Coco-de-Fleiger, Soebenpunkt, Mule-Mule-Muschikatt un Kuno-Wau för em vörbereidt' harrn. Zuckersnuut bleev as anwöttelt stahn, kreech ok glieks dat Lickmünnen un greep nah de Schockelor-Zucker-Wöttel un juuchte: "Hm, wo smeckt dat fien!" Nu reet hei nah de Schockelor-Solt-Wöttel — un kreech dat Spucken. "Wat's dat för'n narrschen Kraam! — Hä, ick versäuk dat noch eins." Man, wat mallüürte nu? — Hei beet in de Schockelor-Päper-Wöttel un — em bleev de Puust wech. Hei haalte deip Aten un birste nah Oosterhaas-Mudding roewer.

"Mama, Mama, mien Muul brennt so!"
"Denn kaam man her, mien Lütten!"

Osterhaas-Mudding wüßt all Bescheid. Sei begäuschte em un geef em 'n säuten Kuss up sien Snüting un drückte em an ehr Hart. — Buukweihdaach hett hei bi all' de Oosterhaas-Mudderleif' nich krägen. Nienich werrer heimlich säuten Kram licken! Lickerkram is nicks nich för Hasen, ick hefft je nu beläävt; wat 'n Mallüür oewer ok! So sinnierte de Haas.

"Nu nasch ick nich miehr so veel!"

Hasenmudding hett Zuckersnuut werrer fien ruteputzt un all' de Kinner up 't Lann' un in de Stadt kregen, so as ümmer, gäle, gräune, rode, blaage un kakelbunte Ostereier — ok Coco-de-Fleiger, ein Papagei, de eins utknäpen wier un hoch fleigen künn, Soebenpunkt, all lütt bäten kläuker, Kuno-Wau, de klauke Hund, un de bannig klauke Mule-Mule-Muschikatt — un ick ok.

"Ick bün so klauk, kläuker kann ik gor nich miehr warrn!"