En Jung vun de Steenmänner vertellt sien Beleevnis
Ik heet Zibbel, un wi Steenmänner höört to de Ünnereerdschen. Baben ankamen, kunn ik wies warrn, dat he blots noch en lütte witte Kapp ut Snee up harr.
Gau klatter ik in uns Höhl hindaal un geev mien
Vadder Bescheed. Mien Vadder trock den Süüdwester an un klatter up den Mövensteen.
De Hand över de Ogen, keek he över dat blage Water.
Wi harrn ümmer Angst vör den groten Ries Mööv. De hett mit anner Riesen tohoop ümmer grote Steen vun dat Brodtner Över in't Water smeten. Se hebbt utprobeert, 'keen an'n wietsten smieten kann. Denn groten Steen vör uns Höhl hett he uns meist up den Kopp smeten. Dorüm hebbt wi den groten Steen den Naam Mövensteen geven. Nu keem uns ganze Sipp ut den Bu. Dat weer en Drieven un en Leven! All wulln se den besten Placken in de Fröhjohrssünn hebben.
Welk klattern sogoor bit an de Waterkant. Een vun uns Sipp prööv dat Water in en Pütz, up dat to'n Baden al warm noog weer.
Wat en Glück, dat uns Vadder uppassen de. He keek ümmer wedder över't Water.
Mit eens platsch en grote Well gegen den Steen.
Dor klopp mien Vadder up den Steen un wies mit de Hand över't Water. Nu wöör ik ok an de Kimm enen witten Punkt wies.
"Zibbel, segg all Bescheed!", reep he mi to. "Uns Sipp sall sik gau in de Höhl verkrupen." Ik klatter över de Steen. Dat weer gor nich so eenfach. Nu höör ik ok noch so en depes Brummen as vun enen Motoor.
De meisten vun uns Sipp weern al verswunnen. Aver noch so'n poor weern ganz nah an de Waterkant. Dat Brummen wöör ümmer luder. Dat keem vun en groot Fährschipp. Dat stüer na Tramünn.
Dat Schipp möök grote Welln, un dat is för uns Ünnereerdsche en groot Gefohr. Aver mien Sipp weer rechtiedig verswunnen, un alle Steen weern wedder leer.
Mien Vadder klopp mi achterna up de Schuller un meen: "Du hest dien Saak goot maakt, mien Jung!"
|
||
Dat weer Zibbels Beleevnis! Un hier warrt sien Geschicht vörleest:
Fotos un Text: Antje Heßler
|
||
13.3.2011 |